Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Dear Santa...

Κανονικά, πάει πολύς καιρός που έχω σταματήσει να πιστεύω σε σένα. Αλλά επειδή πέρυσι τέτοιο καιρό σου ζήτησα κάτι και μου το έφερες , αποδεικνύοντας μου περίτρανα ότι  ΝΑΙ! υπάρχεις, λέω να δοκιμάσω και φέτος την τύχη μου. :) Ξέρω ότι είμαι λίγο της τελευταίας στιγμής, αλλά αυτό που θα σου ζητήσω δεν χρειάζεται να το βρω κάτω από το δέντρο μου την 1η του μήνα. Έχεις στη διάθεσή σου και όλες τις υπόλοιπες 365 μέρες του 2012 (και πριν κράξεις να σου πω πως το 2012 είναι δίσεκτο και πως άντε κουφαλίτσα σου έφεξε πάλι γιατί έχεις και ένα 24ωρο plus!).

Λοιπόν, δεν ξέρω αν φέτος ήμουνα καλό κορίτσι.. Η αλήθεια είναι ότι άθελά μου (?) στεναχώρησα κάποιους ανθρώπους, αλλά δεν γινόταν να συνεχίσω να διατηρώ μια κατάσταση η οποία είχε φτάσει στο απροχώρητο. Έκανα και κάποια πραγματάκια τα οποία δεν τα λες και την επιτομή του σωστού, σύμφωνα πάντα με την κοινή λογική. Νταξ, με λίγα λόγια ήμουν λίγο σκατόπαιδο, αλλά οκ... εγώ ξέρω πως είσαι καλός και πως πας δώρα και στα άτακτα παιδάκια, οπότε προχωράω στο παρασύνθημα.

Πέρα από τα τετριμμένα, αλλά τόσο σηματικά υγεία, αγάπη, δουλειές, σεξ, λεφτά, θέλω να σου ζήτήσω αυτό: 
μια σοκολάτα!

Αλλά πρόσεξε, δεν θα είναι μια οποιαδήποτε σοκολάτα, αλλά μια σοκολάτα την οποία θα την κρατάει ένας τύπος που -με προσέχεις?- θα έχει μεγαλύτερα @@ από μένα. Προφανώς και ανατομικά θα είναι μεγαλύτερα...hello! Το εννοώ με τη μεταφορική του έννοια. Ε τώρα δεν νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω πως πρέπει να είναι όμορφος, έξυπνος, πνευματώδης και μπλα μπλα μπλα... Να έχει όλα τα καλά του Θεού δηλαδής. Ή το κάνουμε σωστά ή δεν το κάνουμε καθόλου.

Αυτό ήθελα να ζητήσω καλέ μου ΑγιοΒασίλη. 
Κάτω από το δέντρο θα σου αφήσω ένα μπουκάλι βότκα και ξηροκάρπια, γιατί πόσο γάλα και μπισκότα να αντέξεις και εσύ ο έρμος?
Σε φιλώ,
Λόλα 

Υ.Γ. : Κοίτα... επειδή αυτό που ζητάω είναι είδος προς εξαφάνιση, αν αποφασίσεις να μου φέρεις μόνο τη σοκολάτα, ας είναι τουλάχιστον η γνωστή αμυγδάλου. Και μην τσιγκουνευτείς και μου φέρεις τη μικρή! Φέρε μου μια μεγάλη να πνίξω τον πόνο μου..! Ευχαριστώ! :)


***
Καλή (Πρωτο)Χρονιά! 
Το 2012 ας είναι η χρονιά που θα καταφέρουμε να σπάσουμε τα δεσμά μας, να γκρεμίσουμε τα τείχη μας, να πάρουμε τα ρίσκα μας και να τολμήσουμε να κάνουμε όλα όσα δεν κάναμε το περασμένο έτος.
Εύχομαι τα καλύτερα για όλους μας! :)

***

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Και χωρίς συνταγή ιατρού...

Για να μην αποτρελαθείς τελείως, να τι κάνεις άμα στη "βαρέσει"....
Μπορεί να μην καταλήξεις κάπου συγκεκριμένα, αλλά τουλάχιστον θα αποσυμπιεστείς κάπως...





Όχι, δεν το έγραψα εγώ



Η αγαπημένη μου


Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Απλά, λιτά και απέριττα..

Χρόνια πολλά και κυρίως καλά!
Καλά Χριστούγεννα, παίδες!
Ό,τι επιθυμείτε!
:-)

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

A "thank you" note

Ευχαριστώ...
που έκατσες και με άκουσες...
που έκανες τον κόπο να μπεις στο πρόβλημά μου, όσο χαζό και αν είναι...
που με ανάγκασες να σκεφτώ πράγματα...
που μου έδειξες το δρόμο και τον τρόπο να σκέφτομαι "έξω από τα κουτάκια" (όπως λες)...
που μου έκαψες όσα εγκεφαλικά κύτταρα έχω αφήσει ακόμα άκαφτα... :Ρ (αστειάκι)
που δεν μου χάιδεψες τα αυτιά...
που με συμβούλεψες...
που ακόμα και αν οι αποφάσεις μου είναι ηλίθιες, μου είπες "εγώ μαζί σου!"...
που εξακολουθείς να με ρωτάς για τις εξελίξεις...



Μα πάνω από όλα, σ' ευχαριστώ που ήρθες ουρανοκατέβατος, από το "πουθενά" (σχεδόν) και απλά ενδιαφέρθηκες... χωρίς προσωπικό όφελος, χωρίς να περιμένεις κάτι. Απλά το έκανες..

Ξέρεις εσύ ποιος/α είσαι και αυτό φτάνει! :)

P.S: Εύχομαι να συνεχίσω να είμαι γουρλού! :Ρ χαχα!


Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Now what?

Ωραία... κατάφερα να βάλω το "πρέπει" πάνω από το "θέλω". Ζορίστηκα -παραδόξως όχι πολύ- αλλά τα κατάφερα. Έχω σταθεί στο ύψος μου και έχω φανεί υπεράνω (είμαι/ το παίζω, δεν έχει σημασία. Αυτό που φαίνεται προς τα έξω μετράει :Ρ). Όχι υστερίες, όχι βιαστικές κινήσεις... Απλά περιμένω μια συγκεκριμένη κίνηση, κάτι που ίσως να μην έρθει ποτέ (που παρεπιπτόντως, είναι και το πιθανότερο σενάριο). Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως "οκ μωρέ, τι είχαμε, τι χάσαμε", "σιγά τα ωά", "μπλα-μπλα-μπλα", "μπλα-μπλα-μπλα". Ξέρω πολύ καλά πως δεν αξίζει καν τον κόπο και τη φαιά ουσία που καταναλώνω και πως στο μέλλον θα με μουτζώνω αφειδώς κάθε φορά που θα το σκέφτομαι. Παρόλα αυτά ασχολούμαι, προφανώς χωρίς να εκτίθεμαι εκεί που δεν πρέπει. Έχω δει κάποια ψήγματα αντίδρασης από την αντίπαλη "όχθη" και τα έχω υπεραναλύσει (κλασσική Λόλα). Περιττό να πω πως δεν κατέληξα σε συγκεκριμένο συμπέρασμα (κλασσική Λόλα, επίσης).
Θαυμάσια...

Με λίγα λόγια, έχω φάει τα κομμάτια μου. (Αστακούλη, είχες δίκιο τελικά! :Ρ) Πραγματικά, δεν ξέρω ποιο από τα δύο εμπλεκόμενα μέρη έχει φάει περισσότερο τα κομμάτια του. 
Νταξ, προς τα έξω έχω βγει η σούπερ ουάου γκόμενα που έχει επίπεδο, είναι κυρία και υπεράνω, βάζει την αξιοπρέπειά της πάνω από όλα κτλ κτλ. 
Πες μου όμως, πραγματικά τώρα, έχει σημασία όλο αυτό, ενώ εγώ τρώγομαι?

Δεν μετανιώνω που δεν αντέδρασα σπασμωδικά, που μου επιβλήθηκα, που φέρθηκα συγκροτημένα και συγκρατημένα. Όχι, σε καμία περίπτωση. Ξέρω πως υπέρ μου θα είναι αυτό μακροπρόθεσμα.
Αλλά καταπιέζομαι ρε γαμώτο και είμαι να σκάσω! Από την άλλη όμως, δεν θέλω και να κάνω πίσω, γιατί για πρώτη φορά έβαλα τον εγωισμό μου και μένα πάνω από όλα.

Α ρε Λόλα... Γαμώ το κεφάλι σου, γαμώ τα μυαλά σου, γαμώ τις επιλογές σου, γαμώ, γαμώ, γαμώ...!
Ουφ!

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Επιβάλλεται..

να βάλω το "ΠΡΕΠΕΙ" πάνω από το "ΘΕΛΩ".

Θα το κάνω άραγε?

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Transformers

Εντάξει.. μπορώ πια με σιγουριά να πω πως δεν με αναγνωρίζω. Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό, άλλωστε αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει. 
Έχω χάσει τον εαυτό μου ή απλά είναι η φυσική διαδικασία της ωρίμανσης? ( Όχι, δεν είμαι τυρί, ούτε κρασί! :Ρ) Ό,τι και να είναι πάντως, με κάνει εν μέρει να τρομάζω με μένα την ίδια.. Δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά εδώ και κάποιο διάστημα με πιάνω πολλές φορές να σκέφτομαι και να ενεργώ τελείως διαφορετικά από ότι συνήθιζα. Πιο συγκροτημένα? Πιο συγκρατημένα? Πιο ενσυνείδητα ίσως? 
Πραγματικά δεν έχω αποφανθεί ακόμα για το αν μου αρέσει όλο αυτό. Ομολογώ πως ώρες ώρες μου λείπει ο παρορμητικός μου εαυτός, αυτός που έπαιρνε φόρα και πήγαινε με το κεφάλι κατευθείαν στον τοίχο. Θα μπορούσε πάντως κάποιος να πει πως είναι και το αίσθημα της αυτοπροστασίας που μάλλον άρχισε να λειτουργεί, κάπως καθυστερημένα ίσως.

Μόλις χθες ανακάλυψα πόσο υπεράνω (μπορώ να) είμαι. 
Πως τελικά σκέφτομαι και αναλύω πράγματα και καταστάσεις περισσότερο από όσο νομίζω.
Πως μπορώ να συγκρατηθώ όταν πρέπει. 
Πως μπορώ να διαλύσω κάποιον απλά με δυο λόγια και μάλιστα όχι με αυτά που θα περίμενε να ακούσει. 
Πως μπορώ να κάνω μια ήρεμη συζήτηση, ενώ μέσα μου βράζω από τα νεύρα, την απογοήτευση, το θυμό. 
Πως μπορώ απλά να συγκρατηθώ και να μην ουρλιάζω σαν υστερική, εκεί που κάποια άλλη φορά θα είχε γίνει της Βαγδάτης από τις φωνές. 
Πως τελικά, όσο και να νευριάσω, δεν μπορώ για κανένα λόγο να σηκώσω χέρι. 

Η Λόλα αγνοείται ή μήπως τώρα είναι που βρέθηκε...?

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ange ou Demon?

Θα με τρελάνουν αυτές οι δυο!
Την βλέπεις την κοπελιά εδώ δίπλα? Αυτή είμαι εγώ (αν αφαιρέσεις το ξανθό μαλλί, το αιλάινερ μέχρι τον κρόταφο και το ροζ -ιου!- κραγιόν. Σου' φυγε ο ενθουσιασμός τώρα ε? :Ρ ).
Λες και δεν μου έφταναν όλα τα άλλα, τελευταία απέκτησα και δυο εχμ... κατοικίδια να το πω? Θα το πω! 
Αυτά τα κατοικίδια που λες, ένα αγγελάκι και ένα διαβολάκι, εδρεύουν στο ακατοίκητό μου, aka στο κεφάλι μου. Και εγώ που νόμιζα ότι αυτό το κεφάλι έχει μόνο άχυρα μέσα... κοίτα να δεις τι ανακαλύπτει κανείς καμιά φορά! :Ρ


Το καλό μου το αγγελάκι μου λέει συνέχεια: "Καλή μου Λόλα, κάτσε στα αυγά σου και μην ξανοίγεσαι, γιατί θα το φας το κεφάλι σου και θα έχουμε ντράβαλα πάλι. Αφού δεν είσαι σίγουρη για τίποτα, γιατί να περιπλέξεις τα πράγματα? Μια χαρούλα περνάς.. γιατί να το χαλάσεις? Το παιχνίδι είναι χαμένο από την αρχή, τι σε κάνει να πιστεύεις πως κάτι θα αλλάξει τώρα? Άσε λοιπόν κατά μέρος τα χαζά που σκέφτεσαι και συγκεντρώσου σε παρακαλώ! Να χαρείς!".


Και εκεί που λέω "Οοοκ, αράζουμε στα κυβικά μας, συγκεντρωνόμαστε και συνεχίζουμε στο ίδιο τέμπο", έρχεται το διαβολάκι στο άλλο αυτί και αρχίζει το ψηστήρι:
"Αφού ξέρεις καλά πως στο τέλος θα την κάνεις τη μαλακία σου, γιατί το αρνείσαι? Και εξάλλου, γιατί να μη δοκιμάσεις, γιατί να μην προσπαθήσεις? Εσύ δεν είσαι αυτή που πάντα λέει ότι προτιμά να μετανιώνει για αυτά που έκανε και όχι για αυτά που δεν τόλμησε ποτέ να κάνει? Όλο λόγια είσαι Λολάκι, όλο λόγια.. Κότα λειράτη! Ωραία, μπορεί να το φας το κεφάλι σου.. Και? Πρώτη φορά θα είναι? 'Η μήπως τελευταία? Έλα και δεν θέλω τέτοια... Πού πήγε ο δυναμισμός σου? Τα κότσια που λες ότι έχεις?".

Η αλήθεια είναι πως θέλω να ακούσω το αγγελάκι -φωνή της λογικής is it's middle name- αλλά και αυτό το διαβολάκι -λέγε με και παρόρμηση- δεν βγάζει λίγο το σκασμό! Ουφ! Δεν ξέρω τι θα κάνω ακόμα... Μεταξύ μας, όλοι ξέρουμε πως κατα πάσα πιθανότητα, θα ακολουθήσω τις "συμβουλές" του διαβολακίου (είπαμε... το "ρετιρέ" είναι ακατοίκητο!)... Αλλά το τρενάρω, μπας και καταφέρω για μια φορά στη ζωή μου να χαλιναγωγήσω τον παρορμητισμό μου και να φερθώ σαν ώριμος, σκεπτόμενος, ενήλικος άνθρωπος. (Ναι, εδώ γελάμε! :Ρ)

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Αρχίσαμεεεεε....

Μέχρι πριν λίγο καιρό είχαμε το "Πότε θα πάρεις πτυχίο?".
Τώρα αρχίσαμε τα "Μήπως να ανέβαινες? Και εκεί κάτω που είσαι τι κάνεις?".

Ααααα.. θα τα πάρωωω..!

Δεν θέλω να ανέβω λέμε! Θέλω να μείνω εδώ! Εδώ περνάω καλά.

Νταξ, μπορεί να είμαι στην άλλη άκρη της Ελλάδας, το καταλαβαίνω πως δεν σας είναι εύκολο, ούτε ευχάριστο που είμαι τόσο μακρυά και δεν μπορείτε να με "φτάσετε" ανα πάσα ώρα και στιγμή, αλλά δεν αντέχω ούτε στην σκέψη να γυρίσω πίσω. Και, άντε... πες ότι δεν γυρνάω στον τόπο που γεννήθηκα, αλλά σε κάποια κοντινή πόλη... Πόσο εύκολο νομίζετε ότι είναι να ξαναρχίσω από την αρχή? 

Δεν θέλω... Δεν θέλω... Δεν θέλω, λέμεεεεε!

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Ποτέ μη λες "ποτέ"!

Σοφή κουβέντα αυτή τελικά. Το είδα να συμβαίνει και μάλιστα με πρωταγωνιστή τον ίδιο μου τον εαυτό. 

Τελικά διαπίστωσα πως μεγαλώνοντας, ο άνθρωπος αλλάζει. Φιλοσοφεί κάποια πράγματα και πολλές φορές καταλήγει να αυτοαναιρεί τα ίδια του τα "πιστεύω". Αν πριν κάποια χρόνια μου έλεγε κάποιος "Λόλα μου σε Χ χρόνια από τώρα, εσύ θα κάνεις αυτό και εκείνο και το άλλο", δεν υπήρχε περίπτωση να το πίστευα. Το πιο πιθανό θα ήταν να προσπαθούσα να τον πείσω πως δεν υπάρχει "ούτε μια στο εκατομμύριο" περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο και φυσικά θα ανέλυα και τα επιχειρήματά μου και τους λόγους για τους οποίους "κόβω το κεφάλι μου".
Ε... πίστεψε με: με τα σημερινά δεδομένα το είχα χάσει το σκάλπ μου και δεν το ήξερα.

Αυτό που με τρομάζει περισσότερο από όλα όμως, δεν είναι το γεγονός πως άλλαξα άρδην κοσμοθεωρία, αλλά πως πλέον κάνω κάποια πράγματα εντελώς ενσυνείδητα. Δεν ξέρω τι πραγματικά συμβαίνει, ούτε πως ακριβώς προέκυψε και με ποιο τρόπο, αλλά θα τολμούσα να πω πως μερικές φορές δεν με αναγνωρίζω. Βέβαια, αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. Διότι έτσι σιγά σιγά ανακαλύπτω (πειραματιζόμενη η αλήθεια είναι) τον εαυτό μου όλο και βαθύτερα και διερευνώ τα όριά του. Τολμώ να πω πως μου αρέσει το νέο μου "εγώ", αν και μερικές φορές είναι τέρμα εγωιστικό. Νιώθω πως μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία ατσαλώνω τον εαυτό μου.

Μπορεί όλο αυτό να φαίνεται ένα χάος σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή, αλλά προσωπικά, έχω βρει την ηρεμία μου. Καιρό είχα να αισθανθώ τόσο ήρεμη. Προσπαθώ να το απολαύσω για όσο κρατήσει και ειλικρινά εύχομαι να κρατήσει πολύ. Ήταν κάτι που πραγματικά το είχα ανάγκη. Είχα ξεχάσει πως είναι να είσαι "εσωτερικά" ατάραχος. 

Δεν ξέρω που θα με βγάλει όλο αυτό. Μπορεί να είναι φαινομενικά όλα και μόνο εγώ να βλέπω αλλαγές, οι οποίες ίσως και να μην υφίστανται. Δεν με νοιάζει όμως. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται και προφανώς κάποιος λόγος υπάρχει για αυτά που διαδραματίζονται στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Δεν ξέρω αν οι αλλαγές του χαρακτήρα μου θα είναι μόνιμες, αν τελικά θα μπορέσω να με χαλυβδώσω μια για πάντα, ξέρω καλά όμως πως όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, κάτι θα έχω αποκομίσει από όλη αυτή τη διαδικασία. 

Και μιας και αναφερθήκαμε σε ατσάλια...

David Guetta ft Sia - Titanium


You shoot me down, but I won't fall.. I am titanium....

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Playing with fire

Hands On Fire

That's what I'm doing the last of days...
Δεν ξέρω τι, πως και γιατί.. Ήρθε από το πουθενά και απλά συμβαίνει. 
Προφανώς και μπορώ να το εμποδίσω, προφανώς και δεν (ξέρω αν) θέλω.
Δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που το "γυροφέρνω" στο μυαλό μου.
Και καλά όσο μένω απλά στο "παιχνίδι" και το ελέγχω (όσο μπορώ)... Άμα μου ξεφύγει καμιά σπίθα και λαμπαδιάσω ολόκληρη, εκεί θέλω να με δω τι θα κάνω..!
Μετά θα είμαι και στ' αλήθεια Lola on fire και θα ψάχνουμε κάποιον στα σοβαρά να με βγάλει από τη φωτιά.

*Α ρε Λολάκι... το μυαλό σου και μια λίρα, μάνα μου...


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Asshole-magnet mode: ON

Και έλεγα.. δεν μπορεί! Ήταν πολύ καλό για να διαρκέσει τόσο πολύ. Μια χαρά είχε ησυχάσει το κεφάλι μου όσο ήμουν σε σχέση. Είχα ηρεμήσει, δεν με ενοχλούσε κανένας ανεγκέφαλος με τις εξυπνάδες βλακείες του.
Τώρα ξαφνικά, από το πουθενά, αρχίζουν και ξεφυτρώνουν σιγά σιγά,  ο ένας μετά τον άλλο ή και ταυτόχρονα μαζί. Άντε κάνε ζάφτι τόση βλακεία μαζεμένη. Ένας άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσο να αντέξω?
Πραγματικά, δεν μπορώ να το καταλάβω... το μυρίζονται ότι είμαι ελεύθερη? :-/

*Περαστικά μου!


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Εγώ φταίω...

... που θέλω να είμαι άνθρωπος. Αλλά και να θες, δεν σε αφήνουν. Ειδικά άμα έχεις μπλέξει και με βλήμματα διασποράς, άντε να συνεννοηθείς.

Λοιπόν... ας ηρεμήσω και ας τα πάρω από την αρχή. Μετά από την κίτρινη κάρτα, είπα να μη γίνω κακιά, να είμαι νορμάλ, για να μη γίνει η παρέα μπάχαλο. Για να είμαι ειλικρινής, προσπαθούσα να φέρομαι φιλικά, χωρίς πολλές διαχυτικότητες, μην έχουμε παρεξηγήσεις. Νταξ, το κλίμα ήταν λίγο περίεργο, αλλά όλα έβαιναν καλώς.

Μέχρι που είπα να θίξω το θέμα στον έτερο εμπλεκόμενο, ώστε να το ξεκαθαρίσουμε επιτέλους μεταξύ μας. Όχι για μένα... εγώ το είχα ήδη ξεδιαλύνει μέσα μου, αλλά για να πούμε "Ξέρεις, έγινε η μαλακία, αλλά είμαστε εντάξει μεταξύ μας πια, no hard feelings, και όλα καλά". Και συμφώνησε: "Σίγουρα, πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα οπωσδήποτε". Όλα ωραία ως εδώ.

Γενικότερα, είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί τις "θολές" καταστάσεις, που τα πράγματα θέλει να έχουν σαφώς ορισμένα ονόματα και που δεν μπορεί με τίποτα να αφήνει ανοιχτές υποθέσεις, ειδικά όταν κάτι τέτοιο επηρεάζει και τρίτα άτομα. Επίσης, πάντα μα πάντα -θέλω να- πιστεύω πως οι άλλοι έχουν καλές προθέσεις και είναι ευθείς, όπως άλλωστε είμαι και εγώ απέναντί τους. Έχω μάθει να μιλάω για να λύσω ό,τι πρόβλημα έχω με τον οποιονδήποτε. Αλλιώς δεν μπορώ. This is me και έτσι λειτουργώ.

Οπότε, ζητάω το τηλέφωνό του από τον κολλητό του και στέλνω μήνυμα (ΝΑ!! βόδι! *μούτζα*). Μου απαντάει πως η στιγμή δεν είναι η κατάλληλη και πως δεν είναι σε θέση να μιλήσει τώρα. Απολύτως σεβόμενη την απάντησή του, στέλνω: "Οκ.. ό,τι πεις. Πλέον τον αριθμό μου τον έχεις. Όποτε βρεθείς σε θέση να μιλήσεις, πάρε με ένα τηλέφωνο να συναντηθούμε και να μιλησουμε". Αυτό ουσιαστικά το έκανα για να πετάξω το μπαλάκι της συζήτησης στη μεριά του και για να δω αν και πότε θα δεήσει να κάνει τη συζήτηση. Από εκείνη τη στιγμή, δεν ασχολήθηκα ξανά ούτε με αυτόν, ούτε με τον αριθμό του κινητού του.

Υποψιάζομαι και δεν μου το βγάζεις από το μυαλό, πως αποφεύγει να κάνει την κουβέντα γιατί ξέρει ότι θα τον στήσω στον τοίχο και θα αρχίσω να χτυπάω ανελέητα. Και ξέρει πως σε όλα θα έχω δίκιο. Εκτός και αν νομίζει με το μικρό του μυαλουδάκι, πως "το γκομενάκι θα είναι stand by και θα καίγεται για την πάρτη μου", μέχρι να αποφασίσει να κάνει το ξεκαθάρισμα. Guess what! Ούτε καν!

Να σε δω πόσο με προσέχεις τώρα: πόσα μηνύματα είπαμε ότι έστειλα? Πόσα? Α να γεια σου! 
Δύο (2)!
Κράτα το αυτό.

Ωραίαααα... 
Σήμερα λοιπόν μαθαίνω πως ο "κύριος" γύρισε και είπε στον κολλητό του κάτι τύπου "ρε μαλάκα, γιατί έδωσες το κινητό μου στη Λόλα και με έχει πρήξει?"



Αυτή ήταν και η δική μου αντίδραση όταν το άκουσα. 
Και τα πήρα κρανίο... και μάλιστα πολύ άσχημα.

Δεν φτάνει που έκανες τη μαλακία σου..
Δεν φτάνει που συνεχίζεις και φέρεσαι μαλακίστικα..
Δεν φτάνει που δεν έχεις τα @@ να κάτσεις να το συζητήσεις σαν ώριμος (εδώ γελάμε) άνθρωπος...
Δεν φτάνει που δεν το ξεκαθαρίζεις, ώστε να έρθει η παρέα πάλι στα ίσα της...

Έχεις και το ΘΡΑΣΟΣ να λες πράγματα που δεν ισχύουν και να με εκθέτεις. Να πω ότι ίσχυαν, να με κάνεις ρεντίκολο με το δίκιο σου... Αλλά έτσι, δεν το δέχομαι. Δεν δέχομαι να προσβάλλει την αξιοπρέπεια μου κάποιος που δεν έχει καν τα κότσια να στηρίξει τις πράξεις του. 

Το ήξερα από την αρχή πως δεν θα ήμουν εγώ αυτή που θα δημιουργούσε το πρόβλημα στην παρέα, οποιαδήποτε εξέλιξη και να είχε αυτή η ιστορία και επαληθεύτηκα θριαμβευτικά. Αυτή η ρουφιάνα η διαίσθηση μου δεν με γελάει ποτέ.

Προφανώς και η κόκκινη κάρτα έχει βγει. Είπαμε, είναι περίοδος οικονομικής κρίσης και πλέον δεν χαρίζουμε κάστανα. Προφανώς και δεν πρόκειται να ξανακάνω ουδεμία νύξη για οποιαδήποτε κουβέντα (δεν το είχα σκοπό ούτως ή άλλως, αλλά τώρα δεν θα το κάνω για κανένα fucking λόγο).
Ναι.. έχω σκυλιάσει. Ναι, με έχει πειράξει.. Ναι, θέλω να του σπάσω τα μούτρα για αυτό που είπε...


Το θέμα είναι: 
Τον στήνω στη γραμμή του πέναλτι και βαράω ανελέητα (όπως με συμβούλεψαν Φούλη και Αστακούλης) δηλαδή γίνομαι σκύλα μέχρι εκεί που δεν πάει και του παίρνει ο διάολος ότι έχει και δεν έχει?
ή
Τρώει την κόκκινη, παίρνει τον πούλο και απλά είμαι κυρία, αδιαφορώντας πλήρως για την πάρτη του? Σαν να μην υπάρχει ένα πράμα.




Προφανώς και ξέρω ότι η αδιαφορία σκοτώνει και πως αν ασχοληθώ του δίνω και αξία (και πολλή του έδωσα ήδη με αυτό το ποστ). 
Το πρόβλημα είναι πως δεν γίνεται να είμαστε μέσα στην ίδια παρέα, στον ίδιο χώρο κ εγώ να μην του απευθύνω το λόγο καν (μιλάω για τη δεύτερη περίπτωση). 
Από την άλλη, αν για μια φορά σταματήσω να είμαι ανθρωπος και γίνω bitch, θα εκτονωθώ και θα καταλάβει πως δεν έχει να κάνει με καμιά χαζογκόμενα. Τα φώτα σας, please.


** Προσωπικά, σκέφτομαι μια μίξη των δύο: αδιαφορία, αλλά όταν πάει να μου απευθύνει το λόγο να εκτοξεύονται ατάκες-δηλητήριο που να μην τον αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Δεν ξέρω.. Help! :/

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

New season's resolution



Stop messing with idiots.-




*Άντε να δούμε... Τόσο καιρό είχα τη δικαιολογία της άστατης ψυχολογίας. Τώρα ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε επιτέλους.

** Καλό μήνα!! :D

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Dear Lola...

Είμαι ο Θανάσης και δεν είμαι καθόλου καλά. Τώρα θα μου πεις "Και εγώ τι σου φταίω?". Θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως λοιπόν. Ανακάλυψα εντελώς τυχαία το μπλογκ σου κάποια στιγμή και άρχισα να το παρακολουθώ. Διαβάζοντας τα σχόλια της κάθε ανάρτησης, είδα πως οι φανταστικοί (σλουρπ!) αναγνώστες σου είναι πάντα πρόθυμοι να σου δώσουν μια χείρα βοηθείας. Έτσι σκέφτηκα να σου στείλω το πρόβλημά μου, να το αναρτήσεις, να σχολιάσουν οι φανταστικοί (ξανα-σλουρπ!) αναγνώστες σου, να πάρω και εγώ μια - δυο - τρεις απόψεις και να πράξω αναλόγως. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, σε μερσώ εκ των προτέρων και ελπίζω σε μια δημοσίευση του μέιλ μου, μπας και βρω επιτέλους λύση στο δράμα μου. 

Το πρόβλημα μου είναι γκομενικής φύσεως και είναι το εξής:
Έχω μπλέξει με δύο αδερφές και μάλιστα δίδυμες. Έστω Α και Β. 
Η Α με γουστάρει τρελά. Όλη μέρα μηνύματα με "καρδούλα μου", "άντρα μου", "μωρό μου" και δεν συμμαζεύεται. Εγώ πάλι, ούτε να τη φτύσω. 
Το πρόβλημα μου όμως έγκειται στο ότι εγώ γουστάρω απελπισμένα την αδερφή της, τη Β. (Σημείωση: η Β. έχει γκόμενο, αλλά αυτό ποσώς μας ενδιαφέρει). Η Β. δείχνει να την ενδιαφέρω, αν κρίνω από τη γενικότερη συμπεριφορά της απέναντι μου. Θέλω να "χωθώ", αλλά σκέφτομαι ότι μπορεί να γίνει χαμός, μιας και οι αδερφές δεν έχουν καλή σχέση μεταξύ τους, παρόλο που είναι δίδυμες και υποτίθεται ότι τα δίδυμα είναι πιο δεμένα. 

Το ερώτημα μου είναι : τι κάνω? "Χώνομαι" ή όχι? Και με ποιο τρόπο, ώστε να μην προκληθεί ενδοοικογενειακός πόλεμος μεταξύ των αδερφών? Υπενθυμίζω ότι έχω πάθει τιτανοτεράστιο πατατρακ με τη Β. 

Παρακαλώ μόνο σοβαρές απαντήσεις (αν και πιστεύω πως μόνο τέτοιες δίνετε - ξανα-ματα-σλουρπ!), διότι το θέμα μου είναι φλέγον.
Ευχαριστώ πολύ.
Θανάσης


*Ρε τον έρμο το Θανάση τι του' μελλε να πάθει... Εγώ την αποψάρα μου του την είπα, αλλά θέλει να ακούσει τις δικές σας, κυρίως! (Με άλλα λόγια, αφοδευμένη (sic) με έχει :Ρ )
Για πάρτε σειρά και εκθέστε τις εμπεριστατωμένες και πάνω απ' όλα επιστημονικές απόψεις σας πάνω στο θέμα, γιατί το παληκάρι καίγεται λέμεεεεε!
** Θυσία γίνομαι για τους αναγνώστες μου, η ρουφιάνα! :ΡΡΡΡΡΡ

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Παίξε μπαλίτσα!

Άντε να σε δω..
Έκανες τη σέντρα και μπήκες πολύ δυναμικά. Η αλήθεια είναι πως ήξερα μέσα μου ότι ήταν απλά θέμα χρόνου. Το γνώριζα δηλαδή... ίσως ακόμα και πριν το συνειδητοποιήσεις εσύ.
Η πρώτη κίτρινη ήρθε πολύ γρήγορα όμως. Δεν το περίμενα, το ομολογώ. Φάουλ από τα πρώτα λεπτά του πρώτου ημιχρόνου? Δεν συνάδει με τη σιγουριά της σέντρας..Κάτι κάνεις λάθος.

Δεν καταλαβαίνω για πoιο λόγο ακριβώς άνοιξες δύο μέτωπα ταυτόχρονα. Ειδικά από τη στιγμή που ούτε εσύ ξέρεις τι κάνεις, τι θες και κυρίως γιατί. Περιττό να στο πω, αλλα τα έχεις κάνει μπάχαλο. Και όχι τόσο με τους γύρω σου, αλλά με τον εαυτό σου. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω αυτές τις σπασμωδικές σου κινήσεις. Ή μάλλον, μέχρι ενός σημείου, τις καταλαβαίνω.

Από εκεί και πέρα.. εμένα γιατί με έμπλεξες και μάλιστα χωρίς να με ρωτήσεις? Καλά δεν ήμασταν προηγουμένως? Μια χαρά περνούσαμε και είχαμε και το κεφάλι μας ήσυχο.
Τώρα, ξέρεις ότι έχεις κάνει μαλακία, ξέρεις ότι την έχεις χρεωθεί και με κοιτάς μέσα στα μάτια. Αλήθεια τι προσπαθείς να δεις? Αν σου έχω θυμώσει? Αν έχω στραβώσει? Αν έβγαλα μόνο την κίτρινη κάρτα και όχι την κόκκινη?

Χα! Λυπάμαι, αλλά από τα μάτια μου δεν πρόκειται να μπορέσεις να βγάλεις κάποιο συμπέρασμα. Μπορεί εκεί να καθρεφτίζεται όλη μου η διάθεση, όλο μου το είναι, αλλά εσύ ευτυχώς δεν έχεις μάθει ακόμα να με "διαβάζεις" και έτσι μπορώ να καμουφλάρομαι και να σε κοιτάω, χωρίς να μπορέσεις να αντιληφθείς το παραμικρό. 
Είναι φοβερή αυτή η αίσθηση: να προσπαθεί ο άλλος να δει μέσα από τα μάτια σου τι ψυχανεμίζεσαι και εσύ να τον κοιτάς με το ίδιο ακριβώς βλέμμα που τον κοίταζες και προηγουμένως. (Κάτι τέτοιες στιγμές πολύ με αγαπώ! :Ρ )

Δεν πρόκειται να αλλάξω στάση απέναντί σου. Θα συνεχίσω να είμαι φυσιολογική. Έτσι, για να δω αν μπορείς να το διαχειριστείς και με ποιο τρόπο. Θέλω να δω πού σκοπεύεις να το πας. Άπαξ λοιπόν και κάνεις κίνηση, μετά θα παίξουμε με τους δικούς μου όρους. Δεν ξέρω όμως... μπορείς να το αντέξεις ή θα ψάχνεις "που' ναι η μπάλα, οεο?".

Προς το παρόν, σε αφήνω να κάνεις παιχνίδι.. αλλά beware! Η δεύτερη κίτρινη ισοδυναμεί με κόκκινη και φεύγεις από το γήπεδο. Πιστεύω να το ξέρεις αυτό..! ;-)

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Νηνεμία

Ηρέμησα. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια.
Τα νεύρα ξε-τσίτωσαν. Η αρχή έγινε όταν μίλησα με κάποιον συγκεκριμένο. Αν και δεν θα έπρεπε να (τον αφήνω να) μου επηρεάζει τόσο την ψυχολογία, εν τούτοις κρατάμε το θετικό επακόλουθο του πράγματος που είναι η ηρεμία μου. Δεν ξέρω αν το γεγονός αυτό έδρασε καταλυτικά ή αν απλά ήταν μια σύμπτωση. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει! ;)

Από εκεί και πέρα, το μόνο που με απασχολεί σοβαρά αυτή τη στιγμή είναι η καλοπέρασή μου και οι διακοπές μου. Μπορεί τις δυο βδομάδες της άδειας μου να μείνω στο νησί και να μην πάω κάπου εκτός (όπως αρχικά σχεδίαζα), αλλά περιμένω καλή παρέα και πιστεύω πως θα περάσουμε καλά, κάνοντας τους τουρίστες στην πόλη. Όχι που θα κάτσω να σκάσω! :Ρ
Εντάξει, έχω και μια μικρή ανησυχία για το επαγγελματικό μου μέλλον, αλλά λέω να το αφήσω κατά μέρος προς το παρόν. Ήδη έχω κάνει κάποιες κινήσεις που έπρεπε, τώρα απλά περιμένω. Είναι και θέμα τύχης, βέβαια. :)

Όσον αφορά τα "μέσα" μου ακόμα αμφιταλαντεύομαι (ναι, ακόμα, το ομολογώ!), αλλά το πλάτος της ταλάντωσης έχει αρχίσει να φθίνει σιγά σιγά, έδω και λίγο καιρό. Πλέον δεν ξέρω ποιο από τα δύο άκρα θέλω. Ξέρω καλά όμως πως προσεγγίζοντας το σημείο μηδέν, το σημείο ηρεμίας του εσωτερικού μου εκκρεμούς, ηρεμώ κι εγώ. Για να είμαι ειλικρινής, μ'αρέσει το σημείο μηδέν.  Ηρεμείς, αδειάζεις το μυαλό σου από όλα και απλά ζεις το τώρα "ως έχει" χωρίς να σκέφτεσαι μελλοντικά. Είσαι εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει πριν και μετά. Όλα είναι στο παρόν.

Πλέον απλά αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν, χωρίς να υποκινώ και χωρίς να εκβιάζω τις καταστάσεις. Ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει. Κουράστηκα να σκέφτομαι όλα τα ενδεχόμενα και όλες τις πιθανές εξελίξεις. Και τόσο καιρό που το κούραζα το θέμα, τι κατάλαβα? Θα σου πω εγώ τι κατάλαβα: έφαγα ένα χρόνο από τη ζωή μου να αναρωτιέμαι πώς, τι και γιατί, για να καταλήξω στο πουθενά. Αυτά τελείωσαν. Τέρμα, φινίτο, πάπαλα. Άλλωστε, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, κάποιος εκεί πάνω στον ουρανό πεθαίνει στο γέλιο. :Ρ

Το τριήμερο που έρχεται (ή μήπως ήρθε? :Ρ) θα είναι μια μίνι πρόβα των διακοπών μου. Ελπίζω να περάσω καλά και να χαλαρώσω ακόμα πιο πολύ.. Να γίνω ένα με την άμμο, ρε παιδί μου, να λιώσω στην παραλία. :Ρ Εύχομαι το ίδιο και για σας. :D






Σας αφήνω με ένα κομμάτι που το έχω "λιώσει" στο repeat τις τελευταίες μέρες.
Καλά να περάσετε! :)))))

House Twins ft Elle - Never

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Cheer up! :D


Stavento - Όλα καλα θα πάνε


Θα πάνε, γαμώτο! Γιατί να μην πάνε? :)))

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Η Λόλα εκπέμπει εκνευρισμό. :Ρ

Εχμ... εδώ είμαι.. δεν χάθηκα.
(Σκασίλα σου θα μου πεις, καλοκαιριάτικα τον καημό μου είχατε.. :Ρ )
Βασικά, είναι τόσα που θέλω να γράψω, αλλά μια η -άτιμη- βαρεμάρα, μια οι υποχρεώσεις, μια οι βόλτες, μια το καλοκαιράκι, τι να σου κάνουν 24 ώρες και πού να βρεις ένα δεκάλεπτο να γράψεις ένα ποστ? :Ρ
Εντάξει, για να είμαι ειλικρινής, το απέφευγα και λίγο γιατί δεν είχα διάθεση, αλλά και γιατί δεν ήθελα να "εκτεθώ"...(μας διαβάζουνε λέμε! :Ρ )
Εν πάσει περιπτώσει, αποφάσισα να γράψω για να κάνω μια προσπάθεια αποφόρτισης και εκτόνωσης. Άντε να δούμε..θα πετύχει?

Λοιπόν.. δεν είμαι καλά.. δεν είμαι καθόλου καλά.(Τι πρωτότυπο!) Παρόλο που φαινομενικά είμαι ήρεμη, έχω έναν απέραντο εκνευρισμό μέσα μου, ο οποίος είναι ορατός μόνο στους δικούς μου ανθρώπους που με ξέρουν καλά. Φαινομενικά, δεν με νοιάζει τίποτα, περνάω καταπληκτικά και είμαι μόνιμα μες την τρελή χαρά. Ε όχι.. καμία σχέση.

Πραγματικά, είναι τόσα αυτά που με απασχολούν τον τελευταίο καιρό που σοβαρά σκέφτομαι τη λοβοτομή ως την πλέον κατάλληλη λύση. Έχω κ αυτό το καλοκαίρι που μου έχει κάνει έρωτα (sic) από τότε που μπήκε, εεε.. δεν θέλω και πολύ. (Ενδεικτικά, να αναφέρω ότι λατρεύω το καλοκαίρι και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρακαλάω να τελειώσει). 
Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι εδώ και περίπου 2 βδομάδες, έχουν στρώσει κάπως τα πράγματα: βγαίνω, πίνω, ξενυχτάω, περνάω καλά, εκτονώνομαι - όσο μπορώ τελοσπάντων, ρίχνω και καμιά βουτιά άμα λάχει, προσπαθώ να ηρεμήσω, αλλά αυτός ο γ@μημένος ο εκνευρισμός εκεί! Ακλόνητος και απτόητος!

Φταίνε οι αλλαγές στο περιβάλλον μου που συντελούνται με ραγδαίους ρυθμούς από την αρχή του χρόνου?
Φταίνε οι γενικότερες ανακατατάξεις στη ζωή μου?
Φταίει το ότι με απασχολούν αρκετά έντονα τα επαγγελματικά μου τελευταία?
Φταίει το ότι συναισθηματικά είμαι ακόμα ασταθής, ότι δεν έχω χωνέψει ακόμα τα δεδομένα?
Φταίει ο ανάδρομος Ερμής, οι εκλείψεις, οι συναστρίες, οι καλικάντζαροι?
Φταίει που ο Δίας γ@μιεται?

Μπορεί κάποιο από αυτά, μπορεί και όλα μαζί. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και είναι ένα: τα νεύρα μου ζαρτιέρες.
Το χειρότερο από όλα είναι πως ο εκνευρισμός αυτός δεν διοχετεύεται με κάποιο τρόπο, δεν εκτονώνεται (πχ να αρχίσω στα μπινελίκια τον οποιονδήποτε που θα μου δώσει την παραμικρή αφορμή ή και χωρίς αφορμή ακόμα :Ρ), αλλά αντιθέτως βγαίνει όλος στην αύρα μου. Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτό, πιστεύω ότι θα μου περάσει μόνο του, εν καιρώ. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ.

Κατα τ' άλλα, με έχει πιάσει ένα πράγμα, να θέλω να κάνω όοοοοολες τις μαλακίες του κόσμου μαζεμένες. Τι εννοώ: θέλω να κάνω κάτι. Ξέρω ότι αυτό το κάτι, για πολλούς και διάφορους, σοβαρούς και μη λόγους, είναι μαλακία ή έστω, θα καταλήξει σε μαλακία. Ε... εξακολουθώ να θέλω να το κάνω. Όλα μου φωνάζουν "Όχι!", συμπεριλαμβανομένης και της λογικής μου, αλλά εγώ εκεί.. με φόρα το κεφάλι στον τοίχο. Τι ξεροκεφαλιά είναι αυτή που με έχει πιάσει δεν ξέρω.Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, έχω καταφέρει και συγκρατούμαι γενικότερα. Για πόσο ακόμα όμως? Πραγματικά, λυπάμαι αυτούς που θα τους πάρει η μπάλα. :Ρ
Δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο: να καταπιεστώ εγώ και να παραμείνουν οι ισορροπίες ως έχουν ή να εκτονωθώ και να τα κάνω όλα πουτάνα?
Ό, τι και να γίνει, θα το μάθετε πάντως.. :Ρ

Είδες λοιπόν, που καλά έκανα τόσο καιρό και δεν έγραφα? 'Ελα, παραδέξου το: έναν εκνευρισμό τον έχεις κι εσύ τώρα... :Ρ

Α! Και Καλό Μήνα βρε! :)))))


*Τελικά, τζάμπα η ανάρτηση. Τα επίπεδα τσατίλας παρέμειναν αμετάβλητα.. :Ρ

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Το έκανα!

Τς τς τς... που πήγε το βρόμικο μυαλό σου πάλι? Όχι, ο τίτλος δεν εμπεριέχει κανένα απολύτως σεξουαλικό υποννοούμενο. Σάτυρε! :Ρ

Τελικά, έσκασα και κολύμπησα και μάλιστα μου άρεσε κιόλας! :D
Και για να μη σε αφήνω με την απορία, σήμερα για πρώτη μου φορά εξάσκησα το πτυχίο μου.
Νιώθω πάρα πολύ ωραία, γιατί κατάλαβα ότι η διδασκαλία δεν είναι τόσο τρομερή όσο φάνταζε στα μάτια μου.
Δεν περίμενα ποτέ βέβαια να ενθουσιαστώ με κάτι σαν κι αυτό, αλλα τελικά ποτέ μη λες ποτέ! Καλέ, το αγάπησα σου λέω! :)

Γνωστούλη μου, είχες δίκιο! Δεν είχα να χάσω τίποτα.. ίσα ίσα κέρδισα!

Ελπίζω από Σεπτέμβρη να αυξηθούν οι μαθητές μου! Τώρα που πήρα φόρα, δεν με σταματάει τίποτα, λέμε!
Άλλος για το τμήμα μας! :Ρ
Όχι βέβαια! Δεν είμαι εγώ αυτή! Εγώ γράφω σε ασπροπίνακα με μαρκαδόρο! :Ρ

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

That's what happens when you set fire to the rain...


Adele - Set fire to the rain


I let it fall, my heart
And as it fell, you rose to claim it
It was dark and I was over
Until you kissed my lips and you saved me
My hands, they were strong, but my knees were far too weak
To stand in your arms without falling to your feet


But there's a side to you that I never knew, never knew
All the things you'd say, they were never true, never true
And the games you'd play, you would always win, always win

But I set fire to the rain
Watched it pour as I touched your face
Well, it burned while I cried
'Cause I heard it screaming out your name, your name

When laying with you I could stay there
Close my eyes, feel you here forever
You and me together, nothing is better

'Cause there's a side to you that I never knew, never knew
All the things you'd say, they were never true, never true
And the games you's play, you would always win, always win

But I set fire to the rain
Watched it pour as I touched your face
Well, it burned while I cried
'Cause I heard it screaming out your name, your name
I set fire to the rain
And I threw us into the flames
When we fell, something died
'Cause I knew that that was the last time, the last time


Sometimes I wake up by the door
That heart you caught must be waiting for you
Even now when we're already over
I can't help myself from looking for you

I set fire to the rain
Watched it pour as I touch your face
Well, it burned while I cried
'Cause I heard it screaming out your name, your name
I set fire to the rain
And I threw us into the flames
When we fell, something died
'Cause I knew that that was the last time, the last time, oh
Oh, no
Let it burn, oh
Let it burn
Let it burn

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Σκάσε και κολύμπα!

Έχω ένα ελάττωμα Λάθος! Πάμε πάλι...

Αναδιατυπώνω..

Ένα από τα πολλά ελαττώματα που έχω είναι και αυτό της ατολμίας. Τι εννοώ.. ενώ μπορεί να θέλω να κάνω κάτι, οτιδήποτε, δεν τολμάω. Βασικά, δεν είναι τόσο ατολμία, όσο αναβλητικότητα.. ίσως και τα δυο μαζί. :/ Βάλε και μια δόση μη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου και τις δυνατότητες του και νομίζω πως έχεις μια εικόνα για το τι περίπου μιλάμε.
Οπότε, πρέπει να με σκουντήξει/ σπρώξει/ κλωτσήσει κάποιος ώστε να πάρω μπρος και να ξεκουνήσω επιτέλους. Ή για να το θέσω καλύτερα: πρέπει να με "αναγκάσει" να το κάνω, μη δίνοντας μου άλλη επιλογή.

Σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι αυτό τον καιρό. Και ενώ ξέρω πως η ευκαιρία που μου δίνεται είναι πολύ καλή για να κάνω μια αρχή ή έστω να πάρω το βάπτισμα του πυρός, σκέφτομαι (ηλιθιωδώς) ότι δεν θα τα καταφέρω και κάνω πίσω. Το οποίο πισωγύρισμα είναι προσωρινό, διότι έχω δεσμευτεί ήδη ότι θα το κάνω και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. 
Ας όψεται η φίλη μου.... (αχ μωρή.. θα σε σκοτώσω! :Ρ) Η οποία, παρεπιπτόντως, με εμπιστεύεται και είναι σίγουρη πως θα τα καταφέρω επάξια.. Μακάρι!

Γι' αυτό λοιπόν Λολάκι, σκάσε και κολύμπα!

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ουστ!

Τελευταία μέρα του Ιούνη σήμερα..επιτέλους! Κανονικά, θα έπρεπε να γκρινιάζω, διότι ήδη πέρασε το ένα τρίτο του καλοκαιριού, αλλά όοοοχι! Αυτός ο Ιούνης μας συνουσίασε (sic) κανονικά! Οπότε στο καλό και να μας γράφει!
Και το πιο άθλιο από όλα ήταν ότι όπως μπήκε, έτσι ακριβώς βγήκε. Χάλια δηλαδή.
Και το έλεγα εγώ: δεν μπορεί το 2011 να μου φέρεται τόοοσο καλά.. δεν γίνεται, είναι στατιστικά αδύνατον. Ε να λοιπόν που επαληθεύτηκα..Σιχτίρια!
Ώρα καλή στην πρύμνη του και αγέρα στα πανιά του!
Ελπίζω ο Ιούλης να μας φερθεί καλύτερα...

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Προφητείες...

Μου διαβάσανε το χέρι. Σε ανύποπτη και άσχετη στιγμή. Και μου είπαν πως θα ζήσω μέχρι τα 85, πως θα παντρευτώ το 2012 (ΜΑΜΑ ΜΟΥ!!!) και πως το όνομα του μέλλοντα συζύγου μου θα έχει 7 γράμματα... 
Μέχρι στιγμής έχω σκεφτεί τα: Γιάννης, Γιώργος, Βασίλης, Μάξιμος(?!), Μιχάλης, Μανώλης, Στέλιος, αυτά! Αν έχετε κανένα άλλο όνομα με 7 γράμματα υπόψιν, εμπλουτίστε τη λίστα... Μην τύχει και περάσει κανένας Μάξιμος ας πούμε, από μπροστά μου και χάσω έτσι την τύχη μου! Κρίμα δεν είναι? :Ρ


*Αυτός που μου διάβασε το χέρι, μου το έχει ξανακάνει παλιότερα, αλλά δεν θυμάμαι τι μου είχε πει τότε. Και επειδή, ως γνωστόν έχω τρύπιο μυαλό, αυτή τη φορά το έκανα ανάρτηση για να θυμάμαι τι μου είχε πει. Να δω αν θα επαληθευτεί βρε αδερφέ! :Ρ

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Ότι να'ναι: Vol. 2

Έλα παραδέξου το.. καιρό έχω να κάνω ότι να'ναι ανάρτηση και σου έλειψε (λέμε τώρα)!
Το λοιποόοοον... Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω βασικά.

Καταρχάς, μετά την τελεία, ψάχνω να βρω σπίτι..Γιατί καλό, χρυσό και άγιο αυτό που έχω τώρα, αλλά κομμάτι ακριβό για ένα άτομο (πλέον). Που λες, πήρα η καλή σου την εφημερίδα με τις αγγελίες και άρχισα περιχαρής (not!) την αναζήτηση. Σα να μην έφτανε που -στην περιοχή που ψάχνω- δεν υπήρχαν πολλές αγγελίες, άρχισα να αποκλείω και κάποιες για διάφορους λόγους (τιμές ενοικίων, τετραγωνικά κτλ). Ε.. τελικά έμεινα με καμιά δεκαπενταριά.Πήρα τα τηλέφωνά μου και έκλεισα και κάποια ραντεβού για να τα δω. Σε μερικά από αυτά, δεν έκανα καν τον κόπο να μπω μέσα: η θέα απ' έξω έφτανε και περίσσευε. 
Σε ένα που έκανα το λάθος και μπήκα, η εμπειρία ήταν τραυματική. Η πολυκατοικία ήταν σαν νοσοκομείο τρελοκομείο, αλλά στο πολύ spooky και η σπιτονοικοκυρά -εκτός του ότι με "έκοβε" από πάνω μέχρι κάτω (άι σιχτίρ μωρή κάργια)- προσπαθούσε να με πείσει πως η στενόμακρη, καταθλιπτική, αρχαία τρύπα που έβλεπα, είναι τα παλάτια της πριγκίπισσας Σίσσυ. OMG δηλαδή!

Θα ξαναπάρω μια εφημερίδα, διότι σήμερα με βάρεσε νέο αστροπελέκι. Μου ήρθαν τα κοινόχρηστα 10 μηνών και μαζί με αυτά μου' ρθε και ο θάνατος. Κάθεσαι? Για κάτσε καλύτερα: 430 €.. Ναι, ναι.. καλά βλέπεις. Και καλά η ΔΕΗ και το πετρελαιο, οκ, έχω μετρητή και οι τιμές είναι φυσιολογικές. Αλλά το νερό και τα δημοτικά τέλη, είναι εξωπραγματικά. Πως γίνεται που πριν (που είμασταν δυο άτομα) να είναι Υ ευρώ και τώρα που είμαι μόνη μου να είναι 2επίΥ??? Κάτι δεν κολλάει ή εγώ έχω πρόβλημα αντίληψης και μη-μαθηματικό μυαλό? Γιατί, άμα έχω πρόβλημα, να μου το πεις να μην εκτεθώ και στο σπιτονοικοκύρη αύριο που θα πάω να του εκφράσω την αμφιβολία μου... Α σιχτίρια, το θυμήθηκα και συγχύστηκα πάλι.


Η δουλειά τώρα... άλλο πονεμένο κεφάλαιο! Πέρυσι, είχα φάει τα κομμάτια μου που τα Σάββατα ήμουν πάντα βραδυνή και δεν μπορούσα να φύγω για κανένα -έστω πετσοκομμένο- Σ/Κ. Φέτος, που δεν μπορώ να πάω πουθενά, ΠΟΥΘΕΝΑ όμως, η προισταμένη έχει γ@μηθεί να με βάζει πρωί. Δηλαδή, πες μου εσύ τώρα: μου κάνει πλάκα ο Θεός? Οχι, πες μου...
(Νταξ, τώρα θα μου πεις άλλοι δεν έχουν καν δουλειά και εσύ γκρινιάζεις για το τίποτα. Οκ, ναι το δέχομαι, αλλά είμαι γκρινιάρα.. τώρα θα με μάθεις? )
Ααααα.. τώρα που είπα "δουλειά"... τι θυμήθηκα: είναι κάποιοι στη δουλειά που γκρινιάζουν για τα πάντα και το παίζουν τζάμπα μάγκες, αλλά προχθές στην απεργία, μόκο! Το πόσο σπάστηκα, δεν λέγεται! Τι μου γκαρίζεις μωρή μοσχάρω κάθε τρεις και λίγο και όταν είναι να απεργήσεις κάνεις την πάπια? Α στα διάλα να πούμε πια. Ή παίξτο σωστά ή βγάλε το σκασμό και μη λες μεγάλες κουβέντες. Η δικαιολογία που άκουσα από μια από αυτές που υποστήριζαν ένθερμα ότι θα απεργήσουν ήταν η παρακάτω: "Ε νευρίασα με τους άλλους που ήταν μια έτσι, μια γιουβέτσι και δεν απέ(ή)ργησα*". Συγγνώμη κιόλας, αλλά απεργείς για σένα, όχι για τους άλλους, hellooooo!
*Δεν ξέρω αν το σωστό είναι απέργησα ή απήργησα... :/

Εν τω μεταξύ, τώρα τελευταία τείνω προς τη μισανδρία. Έχω σπαστεί πολύ και όχι δεν φταίει ο πρώην. Αυτός είναι μια χαρά φυσιολογικός άνθρωπος. Οι άλλοι μου φταίνε :Ρ Μα καλά, πώς γίνεται, πώς είναι δυνατόν να είναι όοοολοι τόσο μα τόσο προβλέψιμοι, τόσο μα τόσο ίδιοι? Μιλάμε και ξέρω ακριβώς την επόμενη φράση που θα ακολουθήσει. Ακριβώς όμως. Δεν μπορώ ρε φίλε.. ξενερώνω! Υπό άλλες συνθήκες, θα την πατούσα και θα τα κατάπινα όλα αμάσητα. Έλα όμως που την έχω ήδη πατήσει στο παρελθόν και έχω μάθει.. Το έχω ξαναδει το έργο και όχι, δεν μου άρεσε το ομολογώ! :Ρ
Ρε αντράκια, κάντε μου δυο τόσες δα χαρούλες: γίνετε λίγο πρωτότυποι και τιμήστε λίγο τα παντελόνια που φοράτε. Δηλαδή, νισάφι πια!

Χμμμ.. τι άλλο, τι άλλο...? Βασικά, νομίζω ότι έχω κι άλλα να πω, αλλά σε βλέπω, είσαι έτοιμος/η να κόψεις λάσπη και αυτό δεν το θέλουμε, οπότε κάπου εδώ ήρθε η ώρα να το βουλώσω. :Ρ Τα είπα και ξεθύμανα (θα' θελα!). Πρέπει να βρω με κάτι να ασχοληθώ, να εκτονώνω με κάποιο τρόπο τα νεύρα μου, γιατί άπαξ και συνεχιστεί έτσι το καλοκαίρι μου θα έχουμε πρόβλημα... μεγάλο πρόβλημα! :S

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

To know us better!

Έτσι, επειδή μας έχει πιάσει μια ροκ διάθεση τις τελευταίες μέρες.. 
Και επί τη ευκαιρία, να γνωριστούμε κιόλας! :Ρ

Ξύλινα Σπαθιά - Λόλα

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Σοφίες


>> Υπάρχουν άντρες με @ρχίδια και @ρχίδια άντρες.

>> Μια γυναίκα μπορεί να συγχωρήσει κάποιον που εκμεταλλεύτηκε μια ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε. 

>> Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού.

>> Άμα θες, κάνεις. (Σημείωση: Δεν ψάχνεις δικαιολογίες και "άκρες".)

>> Ο καθένας ζει τη ζωή που του αξίζει.




Ναι, ναι... τα νεύρα μου έχω..! :Ρ 
Άντρες ρε φίλε... πεταμένα λεφτά! 
Πφφφφφφφφφ..! Γατάκια! :Ρ

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Unpisteftable!

Το μπλόγκι μου κλείνει ένα χρόνο ύπαρξης!
Αν είναι δυνατόν!
Πότε πέρασε κιόλας ένας χρόνος?!

Να το χαίρομαι λοιπόν! :))

Το καημένο, αλλιώς σκόπευε να ξεκινήσει, αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε!
Και πλάκα-πλάκα, το αγαπάω τούτο δω το "κατασκεύασμα" για πολλούς λόγους! Ένας από αυτούς είναι ότι μέσα από αυτό έχω γνωρίσει ανθρώπους που πραγματικά τους συμπαθώ πολύ (ξέρετε εσείς ποιοι είστε! ;) ), παρόλο που δεν τους έχω δει ποτέ μου (μερικούς όμως εν καιρώ θα τους συναντήσω κιόλας, χοχοχο! :Ρ)

Χρόνια σου πολλά μπλογκάκι μου! Θα είμαι εδώ για όσο περνάμε και οι δυο μας καλά! :ΡΡΡ


(Υ.Γ: κανονικά είχε γενέθλια στις 6, αλλά εγώ σήμερα έφαγα τη φλασιά και το θυμήθηκα... Μην του το πείτε..Σςςςςς! :Ρ )

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Ξημερώματα Τρίτης

Κάπου μετά τις 4 και ο ύπνος δεν λέει να έρθει. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, που ενώ πρέπει να κοιμηθώ και ο Μορφέας δεν μου κάνει την τιμή να με επισκεφτεί, ξαναανοίγω το λάπτοπ και παίρνω το δρόμο για το "κρυσφήγετό" μου, που δεν είναι άλλο από τούτο εδώ το μπλογκ. Και όταν εγώ κάνω αυτή την κίνηση, πάει να πει πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι με τριβελίζει...

Κοιτώντας το σχεδόν άδειο σπίτι, νιώθω ότι έφυγε ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου. Και αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί και -κακά τα ψέματα- με πονάει. Όσο και να το είχα επεξεργαστεί μέσα μου τόσο καιρό, όσο και να το ήθελα, όσο και να μου το υπαγόρευε η λογική μου και παρόλη την εσωτερική προεργασία με τον εαυτό μου, τελικά αποδείχτηκα απροετοίμαστη.. 

Παρόλα αυτά, νιώθω πως έκανα τη σωστή κίνηση και πήρα τη σωστή απόφαση. Και όταν εγώ νιώθω κάτι το οποίο προέρχεται από τα τρίσβαθα της ψυχής μου σημαίνει πως είναι σωστό. Η διαίσθηση μου σπάνια κάνει λάθος. Νιώθω ήρεμη, αν και προσπαθώ να "χωνέψω" τα νέα δεδομένα και την νέα μου ζωή. Επιτέλους ξεφορτώθηκα αυτή την άθλια αμφιβολία του "τι θα κάνουμε, πως θα εξελιχθεί, τι θα γίνει". Είναι μεγάλη ανακούφιση να φεύγει από πάνω σου το βάρος της αμφιβολίας. 

Είμαι καλά... και θέλω και εσύ να είσαι καλά, ακούς?? Μπορεί τώρα να σου φαίνονται τα παντα μαύρα και άραχνα, αλλά όλα θα πάνε καλά. Είμαι σίγουρη γι' αυτό και ξέρεις ότι σπάνια κάνω λάθος σε κάτι τέτοια. Να (σε) προσέχεις...

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Να πέσει φωτιά να με κάψει..

... αν τολμήσω να πω πως η ζωή μου είναι βαρετή.
Ειδικά οι δυο-τρεις τελευταίες μέρες ήταν άκρως σοκαριστικές. 
Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό, η αλήθεια είναι πάντως πως εν μέρει αισθάνομαι μια ανακούφιση, ίσως και ενθουσιασμό.
Άντε να δούμε λοιπόν!

Καλό καλοκαίρι, παίδες! :))))



Υ.Γ: Τελικά, μπήκε τελεία. Πάμε για νέο κείμενο...

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Tell the world...

I'm coming home ...

Diddy ft. Skylar Grey - Coming home


Μου λείψατε..  :))))

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Απέχω...

... γενικώς και ειδικώς.
Δεν είναι ότι παρατάω το blogging, ότι κλείνω το λωλο-blog, ότι βαρέθηκα ή οτιδήποτε, απλά θα απέχω για λίγο. Για να είμαι ειλικρινής, έχω ήδη αρχίσει την αποχή, εδώ και κάμποσο καιρό.
Εννοείται πως θα συνεχίσω να σας παρακολουθώ όλους σας (Αυτό γιατί μου ακούγεται απειλητικό? :Ρ).

Σας φιλώ,
                    η Λόλα σας.


Υ.Γ.: Συγχωρέστε με που δεν έχω απαντήσει ακόμα στα σχόλια σας. Θα το κάνω κάποια στιγμή. :)))

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλό Πάσχα!

Εύχομαι σε όλους σας, από καρδιάς, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!
Μη φάτε πολύ και σκάσετε... δε λέει! :Ρ



Εμείς θα τα πούμε από Τρίτη, μπορεί και Τετάρτη!
Καλά να περάσετε bloggerόνια μου! 
Φιλούρες ρε! :))))

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Τι είμαι είπαμε?

Το σκηνικό αυτό εξελίχθηκε σήμερα. Φρέσκο πράμα, σπαρταράει που λέμε..

Είμαι λοιπόν, στη δουλειά και έρχεται συνάδελφος με το μωρό της. Ο μικρός είναι, δεν είναι δυόμιση χρονών. Ένα μωρό πάνεμορφο, ξανθούλι, με τσαχπίνικο βλέμμα όλα τα λεφτά.

Αφού η μαμά του κάνει τις συστάσεις 
"Γιωργάκη, αυτή είναι η Λόλα. Πες γειά στη Λόλα", αρχίζουμε και τα ωραία. 
"Δείξε στη Λόλα πως κάνουμε στις κοπέλες!" και γυρνάει το μικρό και μου κλείνει το μάτι! Καλά μιλάμε, με κάτι τέτοια λιώνω (όταν μου τα κανουν τα πιτσιρίκια).
"Και τι άλλο κάνουμε?" και μου κάνει το μωρό "Ψιτ, ψιτ!!!"
 Εκεί έχω πεθάνει! 
Και αρχίζω τη μαμά του "Καλά μωρή... τι είναι αυτά που του μαθαίνεις του παιδιού? χαχαχαχα"
"Γιατί? Κακό είναι να του μάθω να πειράζει τα κορίτσια?" Πολύ προχώ η μαμά, δεν το συζητώ!!! Τώρα θα μου πεις, πώς να μην είναι...? 27 χρονών κοπέλα.

Μετά από λίγα λεπτά και ενώ κάνουν να φύγουν, κάτι μουρμουρίζει ο μικρός στη μαμά του. 
"Τι είπες αγάπη μου?" ρωτάει αυτή.
Ξαναμουρμουρίζει ο μικρός, και γυρνάει η συνάδελφος και μου λέει:
"Ο γιος μου μου είπε: "Μαμά, η κοπέλα είναι γκόμενα"!!!"

Χαχαχαχαχα!
Τάβλα η δικιά σου! 

Ε ναι, λοιπόν! Το παραδέχομαι: είμαι γκόμενα!

χαχαχαχαχαχα!

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Nirvana

Δεν μιλάμε για το γνωστό συγκρότημα, συγκεντρώσου σε παρακαλώ!
Μιλάμε για την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκομα τις τελευταίες κάμποσες μέρες. Και το καλύτερο από όλα: μου αρέσει!
Είναι υπέροχα, θαυμάσια, τέλεια, συναρπαστικά, ανεπανάληπτα (φτάνει!!!).

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι μύρισε άνοιξη..
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι βγαίνω συνέχεια..
Δεν ξέρω αν φταίει που αρχίζω την προσπάθεια να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη (ποια είμαι, τι κάνω, που πάω)...
Δεν ξέρω αν φταίνε τα τρία ποτηράκια λευκό κρασί με καλή παρέα...
Δεν ξέρω αν φταίει αυτή η καλή παρέα που με βοηθάει να βάζω τις σκέψεις μου σε σειρά...

Αυτό που ξέρω σίγουρα όμως, είναι πως από τότε που αποφάσισα να μην σκέφτομαι τόσο μακροπρόθεσμα, να μη σκαλίζω τα πράγματα και απλά να τα αφήνω να εξελίσσονται μόνα τους, έχω βρει την εσωτερική ηρεμία μου...

Σιγά σιγά, ξαναβρίσκω τη χαμένη Λόλα..
Είμαι καλά και θα γίνω ακόμα καλύτερα!
Όλα καλά θα πάνε και το ξέρω... το νιώθω!


Ακούμε Muse - Starlight

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Είναι εκπληκτικό

...το πως κάποιος ξένος μπορεί να σου πει πράγματα, τα οποία ίσως και εσύ να έχεις σκεφτεί επανειλλημένα και ίσως να μην ήθελες να τα παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.

Είναι εκπληκτικό το να νομίζεις πως έχεις βάλει επιτέλους κάποια θέματα σε σειρά και έχεις κατασταλάξει και ξαφνικά να γίνεται ένα μπαμ και να σε κάνει άνω κάτω πάλι, για διαφορετικούς λόγους αυτή τη φορά.

Είναι εκπληκτικό να νομίζεις πως μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα του και στο τέλος αυτός πανηγυρικά να σε διαψεύδει, βγάζοντας σου κοροιδευτικά τη γλώσσα μέσα στα μούτρα σου.

Ειναι εκπληκτικό το να σου μιλάει ο άλλος με απόλυτη ειλικρίνεια. Από τη μια αυτό είναι προς τιμήν του, από την άλλη ίσως το μισήσεις, επειδή κατά κάποιο τρόπο σου πετάει το μπαλάκι.

Είναι εκπληκτικό το πόσο καιρό έχω να νιώσω απόλυτα ήρεμη και να μη με απασχολεί τίποτα. Ελπίζω να γίνει σύντομα αυτό.

Είναι εκπληκτικό το πόσο σουρεάλ πράγματα συμβαίνουν στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό.

Και εγώ πραγματικά έχω μείνει έκπληκτη...

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Γραμμένο σε έχω

Αυτός ο μήνας "άνοιξε" με παιχνίδι και προφανώς θα "κλείσει" επίσης με παιχνίδι.

Δεν με κάλεσε κανείς, αυτοπροσκλήθηκα και θα παίξουμε το παρακάτω παιχνιδάκι:
"Δείξε μου τα γράμματα σου να σου πω αν κάνεις καλό κρεββάτι ποιος είσαι" (δεν άντεξα να μην κανιβαλίσω!)

Οι κανόνες είναι απλοί: απαντάς στις παρακάτω ερωτήσεις -δεν είναι αδιάκριτες, αμέσως να χαρείς κουτσομπόλη! :Ρ - γράφοντας τις απαντήσεις τους σε ένα χαρτί. Αφού απαντήσεις, παίρνεις το χαρτάκι και είτε το σκανάρεις, είτε το φωτογραφίζεις (λες και "j' adore" σαν τον Τάσο στο NTM, άμα γουστάρεις :Ρ) και μετά το ανεβάζεις στο μπλογκ σου, έτσι ώστε να θαυμάσουμε όλοι μαζί τη δουλειά που έκανες. Νταξ? Κατανοητό?

Το λοιπόν, οι ερωτήσεις είναι:
1. Πώς σε λένε/ όνομα του blog σου?
2. Ποια είναι η διεύθυνση (url) του blog σου?
3. Γράψε "Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".
4. Αγαπημένο απόφθεγμα
5. Το αγαπημένο σου τραγούδι
6. Το αγαπημένο σου συγκρότημα/ τραγουδιστές
7. Οτιδήποτε άλλο θέλεις να πεις
8. Bloggers οι οποίοι θες να συμμετέχουν στο παιχνίδι.


Βάλε τα γυαλιά σου (αν φοράς) και πάμε όοολοι μαζί να θαυμάσουμε το δικό μου piece of art (huh?:Ρ)

Μπορείς να κάνεις κλικ πάνω στην εικόνα για να μεγαλώσει :Ρ

Δεν μπορείς να πεις... σκέτη καλλιτεχνία! :Ρ
Νταξ, φτάνει τώρα.. μην το κοιτάς πολύ, παίζει ενδεχόμενο τύφλωσης! :Ρ

*Κάνω άθλια γράμματα όταν το χαρτί δεν έχει γραμμές... Επίσης, κάνω άθλια γράμματα επειδή πλέον έχω ξεσυνηθίσει να γράφω σε χαρτί. Μ@μημένη τεχνολογία...

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Ότι να'ναι: Vol1

Λοιπόν, για να σε προετοιμάσω, να σου πω πως αυτή η ανάρτηση είναι τελείως ότι να' ναι (το λέει κ ο τίτλος άλλωστε) και μην ψάξεις να βρεις μια λογική συνέχεια, γιατί πολύ απλά θα χαθείς.

Έχουμε και λέμε.. το διάστημα των ολίγων ημερών που χάθηκα, ήταν γιατί ορκιζόμουν και είχα όλη τη φαμίλια (όχι τη Sagrada, αλλά τη δική μου) διασκορπισμένη μες το σπίτι. Εδώ να σημειώσω πως μόνο το Μαρουλάκι κατάλαβε γιατί έλειπα... οι υπόλοιποι, τον ύπνο του δικαίου! :Ρ 
Το λοιπόν, πήγα, το πήρα, έφυγα, end of the story. Ούτε ένιωσα "κάπως", ούτε ο ήλιος βγήκε από τη Δύση, ούτε άλλαξε η ζωή μου ξαφνικά.

Από εκεί και πέρα, δεν την παλεύω και πολύ (πάλι). Μου φταίνε όλα, δεν μου αρέσει τίποτα, έχω βαρεθεί τους πάντες (υπάρχουν μια δυο εξαιρέσεις) και τα πάντα... Εννοείται ότι εξακολουθώ να βαριέμαι, παρόλο που σχεδόν κάθε μέρα είμαι έξω.. Α! Έχω και τάσεις φυγής.. Μετά από χίλια χρόνια που με παρακαλάνε, εμένα τώρα μου ήρθε η όρεξη να κάνω ταξιδάκι στην Αθήνα. Αλλά δεν το αποφασίζω, παρόλο που πιστεύω ότι μου χρειάζεται.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω ότι τα πάντα με πνίγουν. Θέλω να φύγω από όλους και όλα... γίνεται? Να πάω κάπου να απομονωθώ, να μη μπορεί να με "φτάσει" κανένας και να αδειάσω το μυαλό μου. Να κάνω ένα format ρε παιδί μου, μπας και δω τα πράγματα με καθαρό μάτι, γιατί τη δεδομένη στιγμή είναι λίγο θολό... μη σου πω ότι γυαλίζει κιόλας!

Σε αυτό (το "γυαλιστερό" μάτι) συμβάλλει και το γεγονός ότι παίζονται και κάτι παιχνιδάκια τώρα τελευταία, τα οποία εγώ δεν τα γουστάρω καθόλου. Κάτσε ρε φίλε.. εγώ ξέρω ότι "1 + 1 κάνουν 2". Τουλάχιστον με αυτή την πεποίθηση ζω τόσα χρόνια.

Και έρχεσαι εσύ και μου λες "Τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε και έντεκα και εφτά και οκτώ και δεκαοκτώ και πέντε και έξι και μισό" και τρέχα γύρευε. Ε άντε και γαμήσου στην τελική. Άμα είναι να μας βγει η ψυχή για να καταλήξουμε πάλι σε 2, να το βράσω. Τα πράγματα είναι απλά. Τώρα αν εσύ θες να τα κάνεις πολύπλοκα, με γεια σου, με χαρά σου, αλλά εγώ δεν έχω ούτε τη διάθεση, ούτε την ψυχολογία να ακολουθήσω.


Βασικά νιώθω ότι τα έχω κάνει όλα σαλάτα.. Και αναρωτιέμαι: αυτή η σαλάτα στο τέλος θα τρώγεται ή θα τη "φάω" καπέλο? Πως τα καταφέρνω κάθε φορά και μπουρδουκλώνομαι μόνη μου είναι απορίας άξιο. Καλά.. αν με ακούσεις να δίνω συμβουλές (για οτιδήποτε) στους άλλους, θα πεις "Αυτή έχει τη ζωή της σε σειρά". Που να'ξερες ότι στη θεωρία είμαι καλή, αλλά όταν πρόκειται να την εφαρμόσω στην πράξη, έχω ένα -μεγάλο- θεματάκι (άτσα και το οξύμωρο :Ρ). Πάντως, αυτό το πράγμα που όλοι είμαστε καλοί στο να δίνουμε συμβουλές στους άλλους, αλλά τα δικά μας τα σκατώνουμε, ποτέ δεν το κατάλαβα.


Τέσπα, ας αλλάξουμε θεματολογία:
Τo Πρωτοχρονιάτικο Σοκ και Δέος το θυμάσαι?  (Επειδή ξέρω ότι δεν το θυμάσαι, γι' αυτό το έκανα λινκ.. :Ρ) Τώρα που το θυμήθηκες λοιπόν, ήρθε η ώρα να μάθεις και περί τίνος πρόκειται. Ήγγικεν η ώρα, που λένε και στο χωριό μου. :Ρ 

Η κολλητή μου είναι έγκυος! :D Δεν ξέρουμε το φύλο ακόμα και δεν πρόκειται να το μάθουμε μέχρι αυτό το μικρό πλασματάκι αποφασίσει να βγει από την κοιλιά της μαμάς του. Εντάξει, εννοείται ότι με τον ερχομό του θα έρθουν τούμπα τα πάντα όλα, γι' αυτό και προσπαθώ να βλέπω τη φίλη μου όσο πιο συχνά μπορώ τώρα.
Σου έχω και part two όμως! Ίσως -το τονίζω, ίσως- γίνω νονά! Θα τρελαθώ από τη χαρά μου αν, εν τέλει, μου ζητήσουν να το βαφτίσω! Εννοείται πως θα το αγαπάω το ίδιο, είτε είμαι η νονά του, είτε η "θεία" του! 

Τελικά το φλουρί ήταν προάγγελος των καλών γεγονότων. Από τη μια η εγκυμοσύνη της φίλης μου, από την άλλη η απόκτηση του πτυχίου.. θέλω να ελπίζω πως το 2011 θα είναι gentle μαζί μου και θα συνεχίσει να μου φέρεται καλά. Κάπου προς τον Αύγουστο θα χρειαστεί να παρθούν κάποιες αποφάσεις. Το ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμα, αλλά εγώ το σκέφτομαι από τώρα. Ό, τι είναι να γίνει, θα γίνει, θα μου πεις κ θα έχεις κ δίκιο.. Οψόμεθα λοιπόν!

Τσίμπα τώρα ένα λαλάκι που μου έχει κολλήσει τις τελευταίες των ημερών.

Kings Of Leon - Closer


*Πόσο καύλα φωνή παίζει να έχει ο τύπος? 
 Νομίζω ότι μπορώ να φτάσω σε οργασμό κάθε φορά που τον ακούω να τραγουδάει..
(Νταξ.. υπερβάλω λιγο...Καλά ντε! πολύ! :Ρ)