Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ange ou Demon?

Θα με τρελάνουν αυτές οι δυο!
Την βλέπεις την κοπελιά εδώ δίπλα? Αυτή είμαι εγώ (αν αφαιρέσεις το ξανθό μαλλί, το αιλάινερ μέχρι τον κρόταφο και το ροζ -ιου!- κραγιόν. Σου' φυγε ο ενθουσιασμός τώρα ε? :Ρ ).
Λες και δεν μου έφταναν όλα τα άλλα, τελευταία απέκτησα και δυο εχμ... κατοικίδια να το πω? Θα το πω! 
Αυτά τα κατοικίδια που λες, ένα αγγελάκι και ένα διαβολάκι, εδρεύουν στο ακατοίκητό μου, aka στο κεφάλι μου. Και εγώ που νόμιζα ότι αυτό το κεφάλι έχει μόνο άχυρα μέσα... κοίτα να δεις τι ανακαλύπτει κανείς καμιά φορά! :Ρ


Το καλό μου το αγγελάκι μου λέει συνέχεια: "Καλή μου Λόλα, κάτσε στα αυγά σου και μην ξανοίγεσαι, γιατί θα το φας το κεφάλι σου και θα έχουμε ντράβαλα πάλι. Αφού δεν είσαι σίγουρη για τίποτα, γιατί να περιπλέξεις τα πράγματα? Μια χαρούλα περνάς.. γιατί να το χαλάσεις? Το παιχνίδι είναι χαμένο από την αρχή, τι σε κάνει να πιστεύεις πως κάτι θα αλλάξει τώρα? Άσε λοιπόν κατά μέρος τα χαζά που σκέφτεσαι και συγκεντρώσου σε παρακαλώ! Να χαρείς!".


Και εκεί που λέω "Οοοκ, αράζουμε στα κυβικά μας, συγκεντρωνόμαστε και συνεχίζουμε στο ίδιο τέμπο", έρχεται το διαβολάκι στο άλλο αυτί και αρχίζει το ψηστήρι:
"Αφού ξέρεις καλά πως στο τέλος θα την κάνεις τη μαλακία σου, γιατί το αρνείσαι? Και εξάλλου, γιατί να μη δοκιμάσεις, γιατί να μην προσπαθήσεις? Εσύ δεν είσαι αυτή που πάντα λέει ότι προτιμά να μετανιώνει για αυτά που έκανε και όχι για αυτά που δεν τόλμησε ποτέ να κάνει? Όλο λόγια είσαι Λολάκι, όλο λόγια.. Κότα λειράτη! Ωραία, μπορεί να το φας το κεφάλι σου.. Και? Πρώτη φορά θα είναι? 'Η μήπως τελευταία? Έλα και δεν θέλω τέτοια... Πού πήγε ο δυναμισμός σου? Τα κότσια που λες ότι έχεις?".

Η αλήθεια είναι πως θέλω να ακούσω το αγγελάκι -φωνή της λογικής is it's middle name- αλλά και αυτό το διαβολάκι -λέγε με και παρόρμηση- δεν βγάζει λίγο το σκασμό! Ουφ! Δεν ξέρω τι θα κάνω ακόμα... Μεταξύ μας, όλοι ξέρουμε πως κατα πάσα πιθανότητα, θα ακολουθήσω τις "συμβουλές" του διαβολακίου (είπαμε... το "ρετιρέ" είναι ακατοίκητο!)... Αλλά το τρενάρω, μπας και καταφέρω για μια φορά στη ζωή μου να χαλιναγωγήσω τον παρορμητισμό μου και να φερθώ σαν ώριμος, σκεπτόμενος, ενήλικος άνθρωπος. (Ναι, εδώ γελάμε! :Ρ)

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Αρχίσαμεεεεε....

Μέχρι πριν λίγο καιρό είχαμε το "Πότε θα πάρεις πτυχίο?".
Τώρα αρχίσαμε τα "Μήπως να ανέβαινες? Και εκεί κάτω που είσαι τι κάνεις?".

Ααααα.. θα τα πάρωωω..!

Δεν θέλω να ανέβω λέμε! Θέλω να μείνω εδώ! Εδώ περνάω καλά.

Νταξ, μπορεί να είμαι στην άλλη άκρη της Ελλάδας, το καταλαβαίνω πως δεν σας είναι εύκολο, ούτε ευχάριστο που είμαι τόσο μακρυά και δεν μπορείτε να με "φτάσετε" ανα πάσα ώρα και στιγμή, αλλά δεν αντέχω ούτε στην σκέψη να γυρίσω πίσω. Και, άντε... πες ότι δεν γυρνάω στον τόπο που γεννήθηκα, αλλά σε κάποια κοντινή πόλη... Πόσο εύκολο νομίζετε ότι είναι να ξαναρχίσω από την αρχή? 

Δεν θέλω... Δεν θέλω... Δεν θέλω, λέμεεεεε!