Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Πάμε πάλι!!!

Χθες πήγα σε ένα πάρτυ...δυστυχώς όχι beach party, αλλά και εκεί πέρασα πολύ ωραία! 
Το πάρτυ ήταν ιντερνετικό.... ναι, ναι!! Οπως το ακούσατε!!

Έγινε με αφορμή το καλοσώρισμα των νέων μελών, στην τρομο-ιντερνετική (κατά το "τρομο-κρατική", you know...) οργάνωση με το όνομα Τα σπάμε και ξεσπάμε !
Διοργανωτής... ποιος άλλος?? Η Κούλα βεβαίως βεβαίως, που ο κώλος της συνέχεια την "τρώει" και δεν μπορεί να κάτσει ήσυχος, άμα δεν διοργανώσει ένα πάρτυ!! (Η Κούλα, όχι ο κώλος!! :Ρ)
Έτσι λοιπόν, το πάρτυ οργανώθηκε στο τσακ-μπαμ και ήταν και λίγο πιο "οικογενειακό", σε σύγκριση με τα προηγούμενα.

Βασικά, εγώ βρέθηκα εκεί από σπόντα... Πώς λέμε "είδα φως και μπήκα"??? Εεεεεε, αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν σκόπευα να μείνω για πολύ, αλλά τελικά έμεινα!!
Μπήκα που λέτε, και βρίσκω μια κατάσταση λίγο αλλοπρόσαλη: η Φούλη να είναι ημιτσίτσιδη και βρεγμένη (κάποιος την έλουσε με κανένα κουβά νερό, διότι πισίνα δεν είχαμε αυτή τη φορά) και ο Γαυράκος να την έχει ταράξει στην καζούρα και να της λέει να βγει στην πόρτα μπας και μπει κανένας στο πάρτυ. Γενικά όμως, επικρατούσε μια χαλαρή και όμορφη ατμόσφαιρα.. Γέλια, πειράγματα, συζήτηση, πλάκες, όλα τουρλουμπούκι.

Και μιας και η ζέστη ήταν αφόρητη, πάω στο μπαρ μπας και βρω τίποτα να πιω... ο μπαρμαν όμως άφαντος! Ρώταω από εδώ, ρωτάω από εκεί και τελικά μαθαίνω ότι ρόλο μπαρμαν έχει για απόψε ο Γνωστός. Του παραγγέλνω ένα μοχίτο, το οποίο παρεπιπτόντως είχε και κόκκαλα, διότι έκανε μία αιωνιότητα και μια μέρα να φτιαχτεί! :Ρ
Αφού λοιπόν δροσίστηκα άρχισα να μιλάω με την Coffeemug, το Ναύτη (που όλο μιλούσε στο τηλέφωνο - χαχα! σε "έδωσα" :Ρ ), το Πνευματάκι, το Γκρινιάρικο Μαρούλι (που δεν είναι καθόλου γκρινιάρικο) και να λέμε ότι μας κατέβει...

Κάπου εκεί και ενώ ο Γαυράκος ισχυρίζεται ότι είμαι με τους "άλλους" και ότι είμαι ενάντια στη συμμορία τους, η Κούλα με χρίζει μέλος της συμμορίας!!! Αυτό ομολογώ πως δεν το περίμενα!! Τους ευχαρίστησα όλους και όταν ρώτησα αν υπάρχει κάποια τελετή μύησης ή κάτι τέτοιο, μου είπαν κάτι για πίσσα και πούπουλα, κάτι για σπασμένες βιτρίνες, αλλά δεν καταλήξαμε κάπου... (Ούφ! Τη γλίτωσα!!!)

Η ώρα περνούσε και μερικοί άρχισαν να φεύγουν σιγά σιγά... Στο τέλος μείναμε η Κούλα, το Μαρούλι, ο barman (τρομάρα του!) κι εγώ. Μιλήσαμε για κάμποσο, αλλά η Κουλίτα έπρεπε να φύγει.... and then there where three...
Το τι είπαμε δεν περιγράφεται... κι όλο να λέμε, κι όλο να γελάμε και δως του ο Γνωστός να βάζει τα μαρτίνι το ένα μετά το άλλο, αγνοώντας παντελώς την προειδοποίηση της Κούλας να φερθεί όμορφα! :Ρ Και όχι και τίποτα άλλο, αλλά τα πίναμε ξεροσφύρι... ούτε μια ελίτσα, ούτε ένα ξηροκάρπι... τίποτα!! 

Το πως πέρασε η ώρα δεν το καταλάβαμε... Στο τέλος μαλώναμε με τον Γνωστό ποιος θα κλειδώσει. Μαντέψτε ποιος κέρδισε!! Χαχα! Κι ενώ είχε υποκύψει στη γοητεία μου και μου είχε πει πως θα φεύγαμε μαζί το βράδυ, τελικά έπιασε το Μαρούλι από τη μέση και φύγανε αγκαλιασμένοι... Τι να πεις? Άντρες...πεταμένα λεφτά!! :Ρ
Και για του λόγου το αληθές, να και μια φωτογραφία μου την ώρα που κλειδώνω!! 


Παιδιά, πέρασα υπέροχα!
Να το ξανακάνουμε!! ;)

Υ.Γ.: Sorry αν ξέχασα να αναφέρω κάποιους που παρευρίσκονταν στο πάρτυ... :( Αν θέλετε, γράψτε μου το στα σχόλια, για να σας προσθέσω!! :)

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

The party of my life...





Ή για να ακριβολογούμε.. the first BEACH party of my life... 
Ναι, ναι... πήγα σε beach party για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Το λέω και ντρέπομαι βεβαίως βεβαίως (όχι το ότι πήγα σε beach πάρτυ, αλλά ότι ήταν το πρώτο μου :Ρ).

Να δικαιολογηθώ εν συντομία: μεγάλωσα σε ένα τόπο που δεν βρέχεται από πουθενά από θάλασσα, διακοπές με φίλες δεν έτυχε να πάω, εεε.. δεν θέλει και πολύ να γίνεις 24 και να μην έχεις πάει ακόμα σε τέτοιου είδους πάρτυ.

Και πάμε στο ψητό : το πάρτυ ήταν στη νότια πλευρά της Κρήτης, το περασμένο Σάββατο. Εγώ κλασσικά, δούλευα μέχρι τις 9 το βράδυ. Οπότε μόλις σχολάω, με φορτώνει το αμόρε στο αμάξι και ξεκινάμε. Για να μην τα πολυλογώ, φτάσαμε στην παραλία κατά τις 12παρα (με ενδιάμεση στάση), την ώρα ακριβώς που σκάγανε τα πυροτεχνήματα. Ήταν υπέροχα! Τα vibes διαχέονταν στον αέρα...

Όταν φτάσαμε στην παραλία που γινόταν το πάρτυ και είδα τόσο κόσμο ημιτσίτσιδο να χορεύει, κουφάθηκα.. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όχι τόσο για το πλήθος του κόσμου (παρεπιπτόντως, μας είπαν ότι η προσέλευση έφτασε τις 4.000 άτομα-η άχρηστη πληροφορία της ημέρας), όσο για το θέαμα και κυρίως τη διάθεση που εξέπεμπε αυτή η πολύχρωμη, ρυθμικά ανακινούμενη μάζα κορμιών και η οποία σε παρέσερνε και σε κατάπινε πριν καν το καταλάβεις...


Δεν άργησα να μπω στο κλίμα... ένα μόνο θα πω: χόρευα ασταμάτητα από τις 12μιση ως τις 4μιση που φύγαμε. Είχα καιρό να κοπανηθώ έτσι και πραγματικά γούσταρα τρελά! 

Τις επόμενες δυο μέρες με πέθανε η μέση μου, αλλά μπροστά στην ευχαρίστηση και στην εκτόνωση που μου πρόσφερε ο χορός και η μουσική, ο πόνος δεν έπιανε μια.


Πέρασα υπέροχα, θαυμάσια, καταπληκτικά, ανεπανάληπτα και θέλω κι άλλοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!
Μήπως ξέρει κανείς αν παίζει κανένα beach παρτυ αυτές τις μέρες? :Ρ)


(Υ.Γ: Γκρρρρρρρρ!
Τα έχω πάρει κρανίο, γιατί ξέχασα τη φωτογραφική στο σπίτι και δεν έβγαλα φωτογραφίες... 

Γκρρρρρρρρρ νο2!
Επίσης, το αμόρε κουβαλούσε ένα σωρό σκατολοΐδια στις τσέπες (κινητά, κλειδιά, λεφτά) και δεν ήθελε να βουτήξουμε, ενώ είχαμε δικό μας άτομο να μας τα κρατήσει... Τον πνίγεις ή δεν τον πνίγεις;;; 

Παρόλα αυτά, εγώ πέρασα τέλειααααααα.. αλλά νομίζω πως το ξαναείπα αυτό, ε;;; :Ρ )


Και για να μην σας αφήσω παραπονεμένους, αφού δεν έβγαλα φωτογραφίες, πάρτε μια μικρή γεύση από τις μελωδίες με τις οποίες κοπανιόμουνα όλο το βράδυ... :)










Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

...Και ο κολιός τον Αύγουστο!

Να λοιπόν που μπήκε και ο Αύγουστος!!


Καλό μήνα λοιπόν να έχουμε!

Και για να πάει καλά, πάρτε και ένα τραγουδάκι που ανακάλυψα πρόσφατα!