Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ουστ!

Τελευταία μέρα του Ιούνη σήμερα..επιτέλους! Κανονικά, θα έπρεπε να γκρινιάζω, διότι ήδη πέρασε το ένα τρίτο του καλοκαιριού, αλλά όοοοχι! Αυτός ο Ιούνης μας συνουσίασε (sic) κανονικά! Οπότε στο καλό και να μας γράφει!
Και το πιο άθλιο από όλα ήταν ότι όπως μπήκε, έτσι ακριβώς βγήκε. Χάλια δηλαδή.
Και το έλεγα εγώ: δεν μπορεί το 2011 να μου φέρεται τόοοσο καλά.. δεν γίνεται, είναι στατιστικά αδύνατον. Ε να λοιπόν που επαληθεύτηκα..Σιχτίρια!
Ώρα καλή στην πρύμνη του και αγέρα στα πανιά του!
Ελπίζω ο Ιούλης να μας φερθεί καλύτερα...

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Προφητείες...

Μου διαβάσανε το χέρι. Σε ανύποπτη και άσχετη στιγμή. Και μου είπαν πως θα ζήσω μέχρι τα 85, πως θα παντρευτώ το 2012 (ΜΑΜΑ ΜΟΥ!!!) και πως το όνομα του μέλλοντα συζύγου μου θα έχει 7 γράμματα... 
Μέχρι στιγμής έχω σκεφτεί τα: Γιάννης, Γιώργος, Βασίλης, Μάξιμος(?!), Μιχάλης, Μανώλης, Στέλιος, αυτά! Αν έχετε κανένα άλλο όνομα με 7 γράμματα υπόψιν, εμπλουτίστε τη λίστα... Μην τύχει και περάσει κανένας Μάξιμος ας πούμε, από μπροστά μου και χάσω έτσι την τύχη μου! Κρίμα δεν είναι? :Ρ


*Αυτός που μου διάβασε το χέρι, μου το έχει ξανακάνει παλιότερα, αλλά δεν θυμάμαι τι μου είχε πει τότε. Και επειδή, ως γνωστόν έχω τρύπιο μυαλό, αυτή τη φορά το έκανα ανάρτηση για να θυμάμαι τι μου είχε πει. Να δω αν θα επαληθευτεί βρε αδερφέ! :Ρ

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Ότι να'ναι: Vol. 2

Έλα παραδέξου το.. καιρό έχω να κάνω ότι να'ναι ανάρτηση και σου έλειψε (λέμε τώρα)!
Το λοιποόοοον... Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω βασικά.

Καταρχάς, μετά την τελεία, ψάχνω να βρω σπίτι..Γιατί καλό, χρυσό και άγιο αυτό που έχω τώρα, αλλά κομμάτι ακριβό για ένα άτομο (πλέον). Που λες, πήρα η καλή σου την εφημερίδα με τις αγγελίες και άρχισα περιχαρής (not!) την αναζήτηση. Σα να μην έφτανε που -στην περιοχή που ψάχνω- δεν υπήρχαν πολλές αγγελίες, άρχισα να αποκλείω και κάποιες για διάφορους λόγους (τιμές ενοικίων, τετραγωνικά κτλ). Ε.. τελικά έμεινα με καμιά δεκαπενταριά.Πήρα τα τηλέφωνά μου και έκλεισα και κάποια ραντεβού για να τα δω. Σε μερικά από αυτά, δεν έκανα καν τον κόπο να μπω μέσα: η θέα απ' έξω έφτανε και περίσσευε. 
Σε ένα που έκανα το λάθος και μπήκα, η εμπειρία ήταν τραυματική. Η πολυκατοικία ήταν σαν νοσοκομείο τρελοκομείο, αλλά στο πολύ spooky και η σπιτονοικοκυρά -εκτός του ότι με "έκοβε" από πάνω μέχρι κάτω (άι σιχτίρ μωρή κάργια)- προσπαθούσε να με πείσει πως η στενόμακρη, καταθλιπτική, αρχαία τρύπα που έβλεπα, είναι τα παλάτια της πριγκίπισσας Σίσσυ. OMG δηλαδή!

Θα ξαναπάρω μια εφημερίδα, διότι σήμερα με βάρεσε νέο αστροπελέκι. Μου ήρθαν τα κοινόχρηστα 10 μηνών και μαζί με αυτά μου' ρθε και ο θάνατος. Κάθεσαι? Για κάτσε καλύτερα: 430 €.. Ναι, ναι.. καλά βλέπεις. Και καλά η ΔΕΗ και το πετρελαιο, οκ, έχω μετρητή και οι τιμές είναι φυσιολογικές. Αλλά το νερό και τα δημοτικά τέλη, είναι εξωπραγματικά. Πως γίνεται που πριν (που είμασταν δυο άτομα) να είναι Υ ευρώ και τώρα που είμαι μόνη μου να είναι 2επίΥ??? Κάτι δεν κολλάει ή εγώ έχω πρόβλημα αντίληψης και μη-μαθηματικό μυαλό? Γιατί, άμα έχω πρόβλημα, να μου το πεις να μην εκτεθώ και στο σπιτονοικοκύρη αύριο που θα πάω να του εκφράσω την αμφιβολία μου... Α σιχτίρια, το θυμήθηκα και συγχύστηκα πάλι.


Η δουλειά τώρα... άλλο πονεμένο κεφάλαιο! Πέρυσι, είχα φάει τα κομμάτια μου που τα Σάββατα ήμουν πάντα βραδυνή και δεν μπορούσα να φύγω για κανένα -έστω πετσοκομμένο- Σ/Κ. Φέτος, που δεν μπορώ να πάω πουθενά, ΠΟΥΘΕΝΑ όμως, η προισταμένη έχει γ@μηθεί να με βάζει πρωί. Δηλαδή, πες μου εσύ τώρα: μου κάνει πλάκα ο Θεός? Οχι, πες μου...
(Νταξ, τώρα θα μου πεις άλλοι δεν έχουν καν δουλειά και εσύ γκρινιάζεις για το τίποτα. Οκ, ναι το δέχομαι, αλλά είμαι γκρινιάρα.. τώρα θα με μάθεις? )
Ααααα.. τώρα που είπα "δουλειά"... τι θυμήθηκα: είναι κάποιοι στη δουλειά που γκρινιάζουν για τα πάντα και το παίζουν τζάμπα μάγκες, αλλά προχθές στην απεργία, μόκο! Το πόσο σπάστηκα, δεν λέγεται! Τι μου γκαρίζεις μωρή μοσχάρω κάθε τρεις και λίγο και όταν είναι να απεργήσεις κάνεις την πάπια? Α στα διάλα να πούμε πια. Ή παίξτο σωστά ή βγάλε το σκασμό και μη λες μεγάλες κουβέντες. Η δικαιολογία που άκουσα από μια από αυτές που υποστήριζαν ένθερμα ότι θα απεργήσουν ήταν η παρακάτω: "Ε νευρίασα με τους άλλους που ήταν μια έτσι, μια γιουβέτσι και δεν απέ(ή)ργησα*". Συγγνώμη κιόλας, αλλά απεργείς για σένα, όχι για τους άλλους, hellooooo!
*Δεν ξέρω αν το σωστό είναι απέργησα ή απήργησα... :/

Εν τω μεταξύ, τώρα τελευταία τείνω προς τη μισανδρία. Έχω σπαστεί πολύ και όχι δεν φταίει ο πρώην. Αυτός είναι μια χαρά φυσιολογικός άνθρωπος. Οι άλλοι μου φταίνε :Ρ Μα καλά, πώς γίνεται, πώς είναι δυνατόν να είναι όοοολοι τόσο μα τόσο προβλέψιμοι, τόσο μα τόσο ίδιοι? Μιλάμε και ξέρω ακριβώς την επόμενη φράση που θα ακολουθήσει. Ακριβώς όμως. Δεν μπορώ ρε φίλε.. ξενερώνω! Υπό άλλες συνθήκες, θα την πατούσα και θα τα κατάπινα όλα αμάσητα. Έλα όμως που την έχω ήδη πατήσει στο παρελθόν και έχω μάθει.. Το έχω ξαναδει το έργο και όχι, δεν μου άρεσε το ομολογώ! :Ρ
Ρε αντράκια, κάντε μου δυο τόσες δα χαρούλες: γίνετε λίγο πρωτότυποι και τιμήστε λίγο τα παντελόνια που φοράτε. Δηλαδή, νισάφι πια!

Χμμμ.. τι άλλο, τι άλλο...? Βασικά, νομίζω ότι έχω κι άλλα να πω, αλλά σε βλέπω, είσαι έτοιμος/η να κόψεις λάσπη και αυτό δεν το θέλουμε, οπότε κάπου εδώ ήρθε η ώρα να το βουλώσω. :Ρ Τα είπα και ξεθύμανα (θα' θελα!). Πρέπει να βρω με κάτι να ασχοληθώ, να εκτονώνω με κάποιο τρόπο τα νεύρα μου, γιατί άπαξ και συνεχιστεί έτσι το καλοκαίρι μου θα έχουμε πρόβλημα... μεγάλο πρόβλημα! :S

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

To know us better!

Έτσι, επειδή μας έχει πιάσει μια ροκ διάθεση τις τελευταίες μέρες.. 
Και επί τη ευκαιρία, να γνωριστούμε κιόλας! :Ρ

Ξύλινα Σπαθιά - Λόλα

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Σοφίες


>> Υπάρχουν άντρες με @ρχίδια και @ρχίδια άντρες.

>> Μια γυναίκα μπορεί να συγχωρήσει κάποιον που εκμεταλλεύτηκε μια ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε. 

>> Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού.

>> Άμα θες, κάνεις. (Σημείωση: Δεν ψάχνεις δικαιολογίες και "άκρες".)

>> Ο καθένας ζει τη ζωή που του αξίζει.




Ναι, ναι... τα νεύρα μου έχω..! :Ρ 
Άντρες ρε φίλε... πεταμένα λεφτά! 
Πφφφφφφφφφ..! Γατάκια! :Ρ

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Unpisteftable!

Το μπλόγκι μου κλείνει ένα χρόνο ύπαρξης!
Αν είναι δυνατόν!
Πότε πέρασε κιόλας ένας χρόνος?!

Να το χαίρομαι λοιπόν! :))

Το καημένο, αλλιώς σκόπευε να ξεκινήσει, αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε!
Και πλάκα-πλάκα, το αγαπάω τούτο δω το "κατασκεύασμα" για πολλούς λόγους! Ένας από αυτούς είναι ότι μέσα από αυτό έχω γνωρίσει ανθρώπους που πραγματικά τους συμπαθώ πολύ (ξέρετε εσείς ποιοι είστε! ;) ), παρόλο που δεν τους έχω δει ποτέ μου (μερικούς όμως εν καιρώ θα τους συναντήσω κιόλας, χοχοχο! :Ρ)

Χρόνια σου πολλά μπλογκάκι μου! Θα είμαι εδώ για όσο περνάμε και οι δυο μας καλά! :ΡΡΡ


(Υ.Γ: κανονικά είχε γενέθλια στις 6, αλλά εγώ σήμερα έφαγα τη φλασιά και το θυμήθηκα... Μην του το πείτε..Σςςςςς! :Ρ )

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Ξημερώματα Τρίτης

Κάπου μετά τις 4 και ο ύπνος δεν λέει να έρθει. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, που ενώ πρέπει να κοιμηθώ και ο Μορφέας δεν μου κάνει την τιμή να με επισκεφτεί, ξαναανοίγω το λάπτοπ και παίρνω το δρόμο για το "κρυσφήγετό" μου, που δεν είναι άλλο από τούτο εδώ το μπλογκ. Και όταν εγώ κάνω αυτή την κίνηση, πάει να πει πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι με τριβελίζει...

Κοιτώντας το σχεδόν άδειο σπίτι, νιώθω ότι έφυγε ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου. Και αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί και -κακά τα ψέματα- με πονάει. Όσο και να το είχα επεξεργαστεί μέσα μου τόσο καιρό, όσο και να το ήθελα, όσο και να μου το υπαγόρευε η λογική μου και παρόλη την εσωτερική προεργασία με τον εαυτό μου, τελικά αποδείχτηκα απροετοίμαστη.. 

Παρόλα αυτά, νιώθω πως έκανα τη σωστή κίνηση και πήρα τη σωστή απόφαση. Και όταν εγώ νιώθω κάτι το οποίο προέρχεται από τα τρίσβαθα της ψυχής μου σημαίνει πως είναι σωστό. Η διαίσθηση μου σπάνια κάνει λάθος. Νιώθω ήρεμη, αν και προσπαθώ να "χωνέψω" τα νέα δεδομένα και την νέα μου ζωή. Επιτέλους ξεφορτώθηκα αυτή την άθλια αμφιβολία του "τι θα κάνουμε, πως θα εξελιχθεί, τι θα γίνει". Είναι μεγάλη ανακούφιση να φεύγει από πάνω σου το βάρος της αμφιβολίας. 

Είμαι καλά... και θέλω και εσύ να είσαι καλά, ακούς?? Μπορεί τώρα να σου φαίνονται τα παντα μαύρα και άραχνα, αλλά όλα θα πάνε καλά. Είμαι σίγουρη γι' αυτό και ξέρεις ότι σπάνια κάνω λάθος σε κάτι τέτοια. Να (σε) προσέχεις...

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Να πέσει φωτιά να με κάψει..

... αν τολμήσω να πω πως η ζωή μου είναι βαρετή.
Ειδικά οι δυο-τρεις τελευταίες μέρες ήταν άκρως σοκαριστικές. 
Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό, η αλήθεια είναι πάντως πως εν μέρει αισθάνομαι μια ανακούφιση, ίσως και ενθουσιασμό.
Άντε να δούμε λοιπόν!

Καλό καλοκαίρι, παίδες! :))))



Υ.Γ: Τελικά, μπήκε τελεία. Πάμε για νέο κείμενο...