Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλό Πάσχα!

Εύχομαι σε όλους σας, από καρδιάς, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!
Μη φάτε πολύ και σκάσετε... δε λέει! :Ρ



Εμείς θα τα πούμε από Τρίτη, μπορεί και Τετάρτη!
Καλά να περάσετε bloggerόνια μου! 
Φιλούρες ρε! :))))

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Τι είμαι είπαμε?

Το σκηνικό αυτό εξελίχθηκε σήμερα. Φρέσκο πράμα, σπαρταράει που λέμε..

Είμαι λοιπόν, στη δουλειά και έρχεται συνάδελφος με το μωρό της. Ο μικρός είναι, δεν είναι δυόμιση χρονών. Ένα μωρό πάνεμορφο, ξανθούλι, με τσαχπίνικο βλέμμα όλα τα λεφτά.

Αφού η μαμά του κάνει τις συστάσεις 
"Γιωργάκη, αυτή είναι η Λόλα. Πες γειά στη Λόλα", αρχίζουμε και τα ωραία. 
"Δείξε στη Λόλα πως κάνουμε στις κοπέλες!" και γυρνάει το μικρό και μου κλείνει το μάτι! Καλά μιλάμε, με κάτι τέτοια λιώνω (όταν μου τα κανουν τα πιτσιρίκια).
"Και τι άλλο κάνουμε?" και μου κάνει το μωρό "Ψιτ, ψιτ!!!"
 Εκεί έχω πεθάνει! 
Και αρχίζω τη μαμά του "Καλά μωρή... τι είναι αυτά που του μαθαίνεις του παιδιού? χαχαχαχα"
"Γιατί? Κακό είναι να του μάθω να πειράζει τα κορίτσια?" Πολύ προχώ η μαμά, δεν το συζητώ!!! Τώρα θα μου πεις, πώς να μην είναι...? 27 χρονών κοπέλα.

Μετά από λίγα λεπτά και ενώ κάνουν να φύγουν, κάτι μουρμουρίζει ο μικρός στη μαμά του. 
"Τι είπες αγάπη μου?" ρωτάει αυτή.
Ξαναμουρμουρίζει ο μικρός, και γυρνάει η συνάδελφος και μου λέει:
"Ο γιος μου μου είπε: "Μαμά, η κοπέλα είναι γκόμενα"!!!"

Χαχαχαχαχα!
Τάβλα η δικιά σου! 

Ε ναι, λοιπόν! Το παραδέχομαι: είμαι γκόμενα!

χαχαχαχαχαχα!

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Nirvana

Δεν μιλάμε για το γνωστό συγκρότημα, συγκεντρώσου σε παρακαλώ!
Μιλάμε για την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκομα τις τελευταίες κάμποσες μέρες. Και το καλύτερο από όλα: μου αρέσει!
Είναι υπέροχα, θαυμάσια, τέλεια, συναρπαστικά, ανεπανάληπτα (φτάνει!!!).

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι μύρισε άνοιξη..
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι βγαίνω συνέχεια..
Δεν ξέρω αν φταίει που αρχίζω την προσπάθεια να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη (ποια είμαι, τι κάνω, που πάω)...
Δεν ξέρω αν φταίνε τα τρία ποτηράκια λευκό κρασί με καλή παρέα...
Δεν ξέρω αν φταίει αυτή η καλή παρέα που με βοηθάει να βάζω τις σκέψεις μου σε σειρά...

Αυτό που ξέρω σίγουρα όμως, είναι πως από τότε που αποφάσισα να μην σκέφτομαι τόσο μακροπρόθεσμα, να μη σκαλίζω τα πράγματα και απλά να τα αφήνω να εξελίσσονται μόνα τους, έχω βρει την εσωτερική ηρεμία μου...

Σιγά σιγά, ξαναβρίσκω τη χαμένη Λόλα..
Είμαι καλά και θα γίνω ακόμα καλύτερα!
Όλα καλά θα πάνε και το ξέρω... το νιώθω!


Ακούμε Muse - Starlight

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Είναι εκπληκτικό

...το πως κάποιος ξένος μπορεί να σου πει πράγματα, τα οποία ίσως και εσύ να έχεις σκεφτεί επανειλλημένα και ίσως να μην ήθελες να τα παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.

Είναι εκπληκτικό το να νομίζεις πως έχεις βάλει επιτέλους κάποια θέματα σε σειρά και έχεις κατασταλάξει και ξαφνικά να γίνεται ένα μπαμ και να σε κάνει άνω κάτω πάλι, για διαφορετικούς λόγους αυτή τη φορά.

Είναι εκπληκτικό να νομίζεις πως μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα του και στο τέλος αυτός πανηγυρικά να σε διαψεύδει, βγάζοντας σου κοροιδευτικά τη γλώσσα μέσα στα μούτρα σου.

Ειναι εκπληκτικό το να σου μιλάει ο άλλος με απόλυτη ειλικρίνεια. Από τη μια αυτό είναι προς τιμήν του, από την άλλη ίσως το μισήσεις, επειδή κατά κάποιο τρόπο σου πετάει το μπαλάκι.

Είναι εκπληκτικό το πόσο καιρό έχω να νιώσω απόλυτα ήρεμη και να μη με απασχολεί τίποτα. Ελπίζω να γίνει σύντομα αυτό.

Είναι εκπληκτικό το πόσο σουρεάλ πράγματα συμβαίνουν στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό.

Και εγώ πραγματικά έχω μείνει έκπληκτη...