Γράψε λάθος!

Την προηγούμενη ανάρτηση τη θυμάστε έτσι? Βασικά, δεν είναι δυνατόν να μην τη θυμάστε, διότι εδώ και ένα μήνα έχω πρήξει όλο τον κόσμο -μαζί και εσάς- με την εξεταστική, τα μαθήματα, το πτυχίο.

Ε ωραία! Όπως τη θυμάστε...Ξεχάστε την! (... και σταματήστε να γουρλώνετε τα μάτια! :Ρ)

Τι θέλει να πει ο ποιητής?

Ο ποιητής θέλει να πει πως...

παίρνω πτυχίο! :D

Ω ναι! Ήρθε και μένα επιτέλους η ώρα μου να ορκιστώ και να κορνιζωθώ! :))))))

Και για να μη μείνετε με την απορία, το στόρυ έχει ως εξής:

Αφού είδα το 3άρι, έστειλα mail στον καθηγητή για επανεξέταση του βαθμού και με συνέδεσε απευθείας με Κάιρο, αφού δεν το διαπραγματευόταν με τίποτα. Κατάπια με δυσκολία τη φόλα που με κέρασε και μόλις συνήλθα λίγο από την -ομολογουμένως μεγάλη- κατραπακιά, άρχισα πανικόβλητη να ψάχνω τι μαθήματα θα έπαιρνα το νέο εξάμηνο, καθώς αυτό είχε ήδη μια βδομάδα που άρχισε.

Την επομένη, ελέγχοντας τα mails της σχολής, βλέπω ανακοίνωση σταλμένη από τη γραμματεία, η οποία έλεγε πως οι βαθμοί του συγκεκριμένου μαθήματος έχουν περαστεί. (Εδώ να σημειώσω πως οι προηγούμενοι βαθμοί είχαν σταλεί από τους βοηθούς  του μαθήματος - ανεπίσημα και καλά).

Λέω "Κάτσε να μπω μωρέ... όχι ότι θα έχει αλλάξει και τίποτα, αλλά έτσι, για τη μαλακία. Αφού ο καθήγητης μου το ξέκοψε, ούτως ή άλλως."

Μπαίνω λοιπόν στις βαθμολογίες μου, κοιτάω και τι να δω?

Το τρία έγινε πέντε!!!!!

Γουρλώνω τα μάτια (να έτσι -> Ο_Ο), πάω πιο κοντά στην οθόνη, το κοιτάω, ξανααπομακρύνομαι, το ξανακοιτάω, κάνω refresh τη σελίδα μπας και δεν βλέπω καλά, αλλά τίποτα!

Από όποια οπτική γωνία και να το κοίταζα, αυτό εξακολουθούσε να είναι 5! 

(Πραγματικά όσο και να το έχω σκεφτεί, δεν μπορώ να καταλάβω πώς και κυρίως γιατί, άλλαξε ο βαθμός μου.)

Κάπου εκεί συνειδητοποιώ ότι το πέρασα επιτέλους το γ@μωμάθημα και με πιάνει τρέμουλο στα χέρια. 

Περιττό να αναφέρω πως μέχρι και χθες που πήγα και έκανα την αίτηση για την ορκομωσία, έτρεμα μήπως έγινε κάποιο λάθος και είχε αλλάξει -πάλι- ο βαθμός!

Όμως όοοοοοοχι... το αγαπημένο μου πενταράκι (ή η παγκόσμια φοιτητική σταθερά αλλιώς :Ρ) ήταν εκεί. Ανακουφίστηκα όσο δεν πάει, γιατί ακόμα και όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου τη "μετάλλαξη", είχα πολλές επιφυλάξεις.

Πρέπει να ομολογήσω πως δεν χάρηκα όσο θα έπρεπε, αρχικά επειδή φοβόμουν το ενδεχόμενο λάθους. Ακόμα και τώρα όμως, που ξέρω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είμαι επιστήμονας με τη βούλα (μη μουτζώνεις, σε βλέπω! :Ρ), δεν μπορώ να νιώσω τη χαρά που θα "έπρεπε" ή τη χαρά που περίμενα ότι θα ένιωθα. Βασικά, ανακούφιση και λύτρωση είναι αυτά που αισθάνομαι.

Δεν ξέρω... κοιτάζοντας πίσω, πραγματικά αναρωτιέμαι αν τελικά άξιζαν όλα αυτά (χρόνος, κόπος, άγχος, στεναχώριες, πίεση) για ένα χαρτί που, στην τελική, ίσως και να μην το χρησιμοποιήσω ποτέ.

Εν πάση περιπτώσει, ας μην γκρινιάζω πάλι!!! 

Θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, που όταν σας ζήτησα θετική ενέργεια, ήρθατε και απλόχερα μου τη δώσατε και με εμψυχώσατε με τα σχόλια σας. Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω και μάλιστα περισσότερο, που όταν σας ανακοίνωσα ότι "τον ήπιαμε", ήρθατε πάλι εδώ και με τα λόγια σας μου δώσατε κουράγιο, μου είπατε "δεν πειράζει" και μου χαιδέψατε τα μαλλιά. (γναγ, επειδή σε ξέρω τι κουμάσι είσαι, άμα το σχολιάσεις, θα σε σκίσω! :Ρ)

Πραγματικά, μου δώσατε πολλή δύναμη και σας ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. 

Τώρα λοιπόν, δικαιούστε να ζητήσετε όοοοοοοοο,τι θέλετε για κέρασμα! :D :D :D

Το κερδίσατε με το σπαθί σας άλλωστε!! ;))))