Σκέψεις και αποφάσεις

Δεν είχα σκοπό να γράψω τόσο σύντομα, αλλά θα το κάνω. Νιώθω πως αν δεν το βγάλω απο μέσα μου, θα σκάσω! Αλλά κάτι τέτοιο δεν το θέλουμε.... ή όχι;;;

Τον τελευταίο καιρό συνέβησαν κάποια πράγματα στη ζωή μου, τα οποία ναι μεν δε με αφορούσαν άμεσα, με επηρρέασαν δε και με παρακίνησαν να σκεφτώ κάποια πράγματα. 

Είμαι 24 χρονών και μέχρι τώρα στη ζωή μου πάντα έβαζα τον εαυτό μου να μπαίνει στη διαδικασία του να προβληματίζεται για το αν η οποιαδήποτε απλή κίνηση, λέξη, πράξη, θα ενοχλήσει τους άλλους. Πάντα καταπιεζόμουν να κάνω πράγματα τα οποία ίσως και να μη με ευχαριστούσαν, μόνο και μόνο για να μην έχω πάνω από το κεφάλι μου κάποιον να μουρμουρίζει. Έδινα τόπο στην οργή και άφηνα ασυζήτητα πράγματα τα οποία με ενοχλούσαν, γιατί ήξερα πως όσο και να προσπαθήσω το δίκιο μου δεν θα το έβρισκα, ακόμα και αν έβγαζε μάτι.

Όλα αυτά όμως, τώρα πια τελειώσανε! Τέρμα, φινίτο, καπούτ, ΤΕΛΟΣ!

Από εδώ και πέρα θα κάνω μόνο ό, τι με ευχαριστεί, ό,τι γουστάρω εγώ και δεν θα καταπιεστώ ποτέ ξανά για τίποτα και για κανένα, οποιοσδήποτε και να είναι αυτός. Ίσως ακούγεται άκρως εγωιστικό, αλλά πιστέψτε με.... έτσι και κάτσεις και το σκεφτείς, είναι το πιο λογικό. 

Και επειδή δεν θέλω να μπει ανάποδα, μουρτζούφλικα και γκρινιάρικα ο μήνας, πάρτε και ένα τραγουδάκι, να γουστάρετε!