Μου χαλάς τη φαντασίωση!!!

Σήμερα λόγω έλλειψης οίστρου και έμπνευσης (!!!) θα σας διηγηθώ μια ιστορία της Λόλας.

Η δουλειά λοιπόν της Λόλας έχει να κάνει κυρίως με εξυπηρέτηση πελατών (όχι, δεν είναι δημόσιος υπάλληλος!). Αυτό συνεπάγεται ότι καθημερινά συναναστρέφεται με πολλούς ανθρώπους: μικρούς, μεγάλους, ψηλούς, κοντούς, άσπρους, έγχρωμους, ευγενικούς, αγενείς κτλ κτλ.

Ήταν μια ζόρικη μέρα στη δουλειά. Μέρα, σαν αυτές που κοιτάς κάθε λίγο και λιγάκι το ρολόι και ενώ έχουν περάσει μόνο 20 δευτερόλεπτα από την προηγούμενη φορά που το ξανακοίταξες, νιώθεις λες και έχει περάσει αιώνας. Μέρα αιχμής και ώρα κάπου κοντά στο κλείσιμο-σχόλασμα. Μιλάμε για τρελό ζόρι.

Η Λόλα έχει φρίξει, είναι εξοντωμένη και δεν βλέπει την ώρα να πάει σπίτι της. Και αυτή η ρημάδα η ουρά που περιμένει, αντί να λιγοστεύει, όλο και μεγαλώνει...

Εκεί λοιπόν που κάνει τη δουλειά της και ξεφυσάει σαν τρένο, σηκώνει το βλέμμα και κοιτάζοντας την ουρά με τις μουντρούχες φάτσες (σαν τη δική της άλλωστε τη συγκεκριμένη ώρα), εκεί είναι που τον βλέπει!

Αχ Θεέ μου.... τι πλάσμα ήταν αυτό; 

Γύρω στα 25, ψηλός, μελαχρινός, αδύνατος, με τα σωστά ρούχα και το σωστό μαλλί... με λίγα λόγια Άδωνις!

Ξαφνικά σαν να φώτισε ο χώρος γύρω και με μιας εξαφανίστηκε όλη η κούραση και η μουντρουχίλα που είχε μαζευτεί στα μούτρα της Λόλας και αντικαταστάθηκε από ένα πλατύ και λαμπερό χαμόγελο.

Λιγώθηκε η Λόλα και ανυπομονούσε να έρθει η ώρα να βρεθεί μπροστά της ο Άδωνις! Κάποια στιγμή λοιπόν, φτάνει μπροστά της, τον χαιρετάει ευγενικά με χαμόγελο (πλατύ και λαμπερό πάντα) και εκεί είναι που τρώει τον κουβά με το παγωμένο νερό στο κεφάλι.  Μόλις το αιθέριο πλάσμα άνοιξε το στόμα του να της χαρίσει μια νότα, έγινε η τρομερή αποκάλυψη:

Ο Άδωνις ήταν Αφροδίτη. 

Η Λόλα έμεινε αποσβολωμένη να τον κοιτάει και να σκέφτεται από μέσα της:

"Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου... γιατί μου το κάνεις αυτό; Άσε με να σε κοιτάζω, να σε χαζεύω και μη μιλάς! Μου χαλάς τη φαντασίωση!!!"

Περιττό να σημειωθεί, ότι ακόμα μετά από τόσο καιρό, το φυσάω και δεν κρυώνει!

Υ.Γ.: Να τονίσω πως δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τους gay, αντιθέτως μάλιστα!

 Το κείμενο γράφτηκε για να διακωμωδηθεί η υποφαινόμενη για την ήττα που έφαγε από εκεί που δεν το περίμενε, χωρίς ίχνος εμπάθειας. :Ρ